Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Jeszcze się toczę...

...to ja, Wasza armata . Jestem wielka, jak nie przymierzając śmieciara jakaś albo inna baryła - nawet toczę sie równie dostojnie, jak te beczki z reklamy bodajże Dębowego tudzież kołyszę sie na boki równie seksownie, jak kaczucha...
Swój plan ciążowego tycia wykonałam w 200%. Przytyłam nie 10 kg a 20 kg :)  Będę miała co zrzucać, oj będę miała ;) Byle mi tylko biust został... ;)
Termin urodzin Zosi mi się zbliża wielkimi krokami - na 7  października lekarz wyznaczyli, powoli zaczynam panikować ;) Ale spakowana jeszcze nie jestem, może jutro w końcu torbę do szpitala zapełnię? :)

Od 15 września nie chodzę do pracy Mam wizję niechodzenia jeszcze przez jakieś pół roku. I straszliwie mi dziwnie z tym, ajejej... I tak naprawdę to nieco mi tęskno :) Ale - tak po półtora tygodnia nieobecności w biurze - widzę, że czas na mnie był najwyższy, już nie dałabym rady dłużej... I tak na L4 poszłam dopiero od 38 tygodnia! Na zastępstwo przyjdzie młode dziewczę, na razie na czas określony, ale (daj boziu) zostanie z nami na stałe. Dziewczyna wielce sensowna się wydaje i sympatyczna. Mam tylko nadzieję, że się okrutnie nie pomyliliśmy z Jurkiem... Żaneta przyjdzie od 7 października (musi jej minąć okres wypowiedzenia w starej firmie) - więc na razie Marcin został sam z 5 spółkami. Nie zazdroszczę! Ale ja już NAPRAWDĘ nie miałam siły... Poza tym chłopisko awansowało, dostało podwyżkę - coś za coś, no nie? :)

Na chwilę obecną, zważywszy, że to środek 39 tygodnia ciąży czuję się całkiem znośnie. Niestety, mój kręgosłup  odmówił ostatnio współpracy, strajkuje boleśnie i odnoszę wrażenie, że zamierza się wyprowadzić - chyba ma dosyć takiego obciążenia. Obecnie ważę więcej, niż mój własny mąż ;) No dobra - ważymy z Zosią więcej, niż jeden Maciek :) Oprócz tego zaczęłam niestety puchnąć - rano moje dłonie są śmiesznie serdelkowate a kiedy tylko się da, to chodzę raczej boso, bo stopy słoniowacieją :) No i zgaga mnie dopadła, cholera jedna. Ale nic to - jeszcze tylko chwilka. I dieta karmiącej Matki Polki (o ile zrobi mi się pokarm...) wyleczy mnie i ze zgagi i z nadwagi. Nawet mi się zrymowało, no proszę...

Jeżeli chodzi o przygotowanie do przyjścia na świat naszej Małej Ziaby zwanej swego czasu Jajkiem, to większość rzeczy już chyba mamy. A jeżeli nawet nie, to chwila czasu jeszcze nam (chyba) została. O porodzie nie myślę, bo od razu panikuję. Po co sie stresować? Wolę w ramach relaksu, po raz kolejny oglądnąć te prześmieszne niemowlęce skarpetki :):):) Złamałam się i chociaż nie chciałam tego robić, to kupiłam Zosi jedną (prawie) różową bluzeczkę.... ;) A tak, to większość ciuszków ma w beżach i zieleniach. I pomarańczach. I turkusowe się trafiło. Wściekle turkusowe... ;)

Kotki przyzwyczaiły sie już do łóżeczka - na początku się go bały, bo oprócz tego, że nowe i wielkie (z ich perspektywy to prawdziwy smok!), to jeszcze śmierdziało tak dziwnie, drewnem :) Teraz czasem do niego się tarabanią, ale nie jest to na szczęście ich ulubione miejsce do spania. Antoś czasem włazi na przewijak... ;) Mam nadzieję, że fuczaki dobrze przyjmą Zosieńkę. I że Zosieńka nie będzie miała na nie alergii...

Domek się buduje. Znaczy wybudowany już jest, teraz się w środku robi. A to elekryka, a to niskoprądówka, a to kanaliza, a to podłogówka, a to tynki... Opóźnienie w stosunku do założonego optymistycznego planu mamy, (a i owszem) chociaż i tak od lutego ładnie nam (tfu tfu) idzie. Ale co nagle to po diable, no nie? :) Na razie spotykamy się z naszymi paniami architekt i wybieramy strasznie dużo strasznie dziwnych rzeczy. No i się zastanawiamy, czy nam kasy wystarczy - pewnie nie ;) Chociaż - i tu po raz pierwszy chyba pochwalę Polbank - podpisaliśmy aneks do umowy kredytowej na całkiem sensownych warunkach i w całkiem sensownym tempie. Teraz czekamy na kolejną transzę :) Na razie, z zewnątrz nasz domek wygląda tak:
W środku natomiast syfek, paki z  tynkiem i tony kabli :)

Idę spać, moi mili. Jak nie teraz, to kiedy się wyśpię? :)

PS. A Zosia wygląda tak:

Na tym ujęciu Maciek się jej nie wyprze, policzki ma tatusiowe :)

A tu się nam Mała Ziaba usmiecha:

Bardzo długo się wahałam, czy umieszczać jej "zdjęcia" w sieci. Ale co tam - chcę się nią już pochwalić, o!! :)

Buziaki :)