Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Po świętach

Czas było wracać do normalności, czyli praca - dom - a międzyczasie dietka. W święta raczej różnie mi to wychodziło, a przeważnie źle. Codziennie słodkości: 2-3 kawałki ciasta + cukiereczki czekoladowe (5-10 sztuk). Innych rzeczy nie opychałam się do przesady: wigilijne smażone rybki nie służyły mi (odezwała się wątroba, która nie lubi nawet najmniejszej ilości tłuszczu). Nie zważyłam się, poczekam ze dwa dni (co najmniej), niech wszystko zejdzie. Dzisiaj wzorowo: 2 bułki grahamki z pasztetem sojowym, 150g serka wiejskiego, 10 migdałów - to w pracy (do 17-ej), potem zupa mleczna z ryżem (ok. 250 ml) + kawałek chleba z dżemem (obiad), a na kolację szklanka koktajlu owocowo-warzywnego. Przez ostatnie 1,5 tygodnia nie używałam Fitatu, ponownie zacznę od 1 stycznia.

Udany, chociaż męczący był ten czas świąteczny. Nikt nie odbierze mi tego, co było mi dane (nikomu innego też nie). 

Milenka - cudowna 2 letnia wnuczka mojej nieżyjącej siostry... Kocham ją tak, jakby kochała ja moja siostra. "Mama tak bardzo by się Milenką cieszyła..."- wielokrotnie powtarzał jej syn, ojciec Milenki. Wszyscy wiemy, że tak by było. Wszyscy wiemy, że cieszy się Milenką i ją kocha swoją najcudowniejszą babciną miłością. Milenka ma oczy mojej siostry, jest jej cząstką. To takie cudowne uczucie: patrzeć w oczy Milence i kochać ją za to, że jest. Milenka już dużo mówi, często myli się i mówi do mnie "bacia", a gdy ją jej mama poprawia "to jest ciocia", Milenka robi ogromne oczy i pyta "cioci? nie bacia?" Milenka to mój kwiatuszek.