Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Maciuś ma już 7 tygodni

I prawie wcale nie śpi w dzień, a w związku z tym, mam dla siebie jeszcze mniej czasu niż na początku. Chociaż czasami potrafi trochę poleżeć sam i zająć się sobą, ale na krótko.
Ja mam mały kryzys. Czuję się samotna. Całymi dniami jestem tylko z Maćkiem. Nie mam z kim pogadać. Czas odwiedzin jakoś się skończył. Każde wyjście gdziekolwiek jest dla mnie błogosławieństwem.
Teraz cały tydzień byłam w dzień u rodziców, bo był mój brat z rodzinką i jakoś mi było raźniej. Zawsze ktoś mi pomógł z Maćkiem, a to moja mama, a to bratowa. Mogłam zjeść normalnie obiad, a nie chodzić głodna i jeść na szybko, żeby za bardzo nie zaczął marudzić.
Dobrze, że w nocy przynajmniej śpi. Ale to odizolowanie od innych bardzo mi dokucza. A wszystkie koleżanki mieszkają kawałek ode mnie. Najbliższa jakąś godzinę piechotą.

A Maciuś??? Ma ogromny apetyt. Tylko 3 dni nie robił kupki, ale to podobno normalne przy karmieniu piersią. Brzuszek ma miękki, nie jest nerwowy, bączki puszcza bez problemu, więc czekam jeszcze...

Wzięłam się za siebie. Odnawiam garderobę powoli. Na razie kupiłam dżinsy, poluję na kurtkę, idę do fryzjera a zaliczyłam już pedicure.
Czasami tak sobie myślę, że te z Was, które karmią butlą mają lepiej, bo nie są takie uwiązane. Zawsze nakarmić może mąż, a Wy możecie sobie spokojnie gdzieś wyjść. Ale nie potrafiłabym na razie odstawić go od piersi. Jeszcze kilka miesięcy będę go karmiła. Zobaczymy, jak będzie gdy wróce do pracy, a to wbrew pozorom już nie tak daleko...

Eh... Zmykam myć głowę, bo drzemie. A potem w trasę na spacerek...