Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Jak nie urok to s....

oj Madziu wiem jak bolą takie komentarze... tule Cię mocno. damy radę. ja też muszę się zmobilizować bo normalnie szału dostanę. Co do Maciusia to gratuluję zpionizowania;) mam nadzieje, że do zobaczenia;)

Kochana ja chciałam się zapytać czy jesteś na tej diecie rozłącznej .bo ja ją zaczynam od dzisiaj.Pozdrawiam!

Hej. Ciesze sie z Tobą że motywacja do walki sie znalazła :-) Jak tak wspominasz swoje panieńskie kilogramy, to mnei sie też tamtem czas przypomina, fajnie było razem walczyć, dużo wtedy zrzuciłyśmy :-) Ja juz sie nie moge doczekać kiedy znów poczuję sie "swobodnie" , bo teraz to jak ociężała krowa czasami... sorki za wyrażenie ale tak mam... No i czasem to mnie sie wydaje że mąż tak za mną nie szaleje jak kiedys... Ten mój brzuch, trochę okropnych rozstępów na dole i uczucie ociężałości nie sprawiają żebym czuła sie atrakcyjnie... Poza tym on jest przepracowany, bo w jednej pracy spędza po 9 godzin dziennie, a drugą pracą jest naprawa samochodu który kupiliśmy rozbity na handel i on sie nim zajmuje... I tym sposobem nie czuję sie za fajnie.... A wtedy jak sie razem tu dopingowałyśmy tak sie fajnei czułam ,biegałam, ćwiczyłam w domu, stosowałam dietkę i było super, pamiettam że wtedy schudłam 18 kg przez kilka miesięcy i czułam sie znakomicie, no i moja najniższa waga w dorosłym życiu - 79kg, to na serio był mój sukces.... Juz sie nie mogę doczekać kiedy sie za siebie wezmę... W lipcu mamy wyjechAC, wiec fajnei by było zrzucić chociaż brzuszek. Dawid lubi duże kształtne tyłki i duże piersi, wiec z nich bym nie chciała chudnąć, ale uda i brzuch muszą być przez mnie zmaltretowane ćwiczeniami żeby się ładnie ukształtowały. Myślę że o wiele lepiej też sie poczujemy jak przyjdzie prawdziwa wiosna, słonko zacznie świecic i samopoczucie sie poprawi :-) A list od Ciebie dostałam, przymierzałam sie nawet do odpisu, ale jestem na etapie "przygotowywania gniazda" na przyjscie maluszka, mam jakis szał sprzątania, porządkowania i wyrzucania niepotrzebnych rzeczy i trudno mi sie zabrac za cokolwiek innego :-) A odpiszę na pewno jeszcze przed porodem :-) Postaram sie nawet w tym tygodniu :-) Bo w przyszłym idę do tego szpitala i juz pewnie z wrAżenia nie bede sie umiała na niczym skupic :-) Najlepsze że na początku kwietnia miały ze mną rodzić dwie znajome, a okazuje się że one juz są "po", tylko ja zostałam... Ale wiesz co Ci powiem, że przez to sprzątanie chyba mniej sie boje porodu, bo bałam sie panicznie. A teraz myślę ze jakos to bedzie, jakos dam radę, skoro ine mogą to przeżyc to ja tez mogę :-) Ale na tym jedym dzidzi zakończę, bo nie takiego podejscia do mojej ciąży spodziewałam się po moim mężu - on sie prawie w to nie angażuje, rzadko pyta jak sie czuje, mało głaszcze mnie nawet po brzuchu, nie jest zbytnio opiekuńczy. On mi kiedys powiedział że wie że jestem twarda i zawsze sobie dam radę. Ale akurat ciaza to okres keidy kobieta tej opiekuńczosci od mezczyzny potrzebuje, czułosci i troski, a on mi tego nei daje i dlatewgo ja juz wiecej razy w ciazy nei chce byc. Poza tym wolę pracowac, byc zajęta, zarabiac fajne pieniądze i czuc sie spełniona i potrzebna, a w ciąży czuję sie jak nikomu nie potrzebna słonica ;-) Ale sie znowu rozpisałam .... Konczę :-) bo nie bede miala co napisac w liście :-) Pozdrawiam :-)

Powodzeni, aby Tym razem się udało, i dużo zdrówka!!! :)