Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Popłynęłam...

No to popłynęłam przy sobocie... Heh, aż się wstyd przyznać. Moi znajomi, u których pomieszkuję wybrali się na długi weekend do Hiszpanii, a jak kota nie ma, to myszy harcują. I tak... była owsianka grzecznie rano + wafel ryżowy z ciemna czekoladą, potem kilka krakersów z wędzonym łososiem. W południe potulnie pomaszerowałam na siłownię i przeżyłam (ledwo, ledwo) godzinne zajęcia - Boot Camp, a na dobicie zarzuciłam godzinny spacerek. Brzmi świetnie, ale potem wróciłam do domu i się zaczęło. Spora porcja kaszy grycznej z duszonymi warzywami na sałacie lodowej, deser z owoców, jogurtu naturalnego, wiórków kokosowych i ryżu preparowanego, kilka kolejnych wafli ryżowych z czekoladą. Należałoby na tym poprzestac, ale po co? Na kolację dorzucilam sałatke z warzyw i wędzonego łososia, a potem wygrzebałam z pamiętnika Ankaper przepis na orzechowe ciasteczka... Ona sama twierdzi, że są one bardzo syte i nie da się zjeść więcej niż cztery. Well... da sie. Zjadłam sześć (SĄ PRZEPYSZNE!), a teraz leżę na kanapie ze świeżo zaparzoną  miętą i zastanawiam się po co mi to było. Mogę sobie tlumaczyć, że stres, bo za dwa tygodnie będę dawać wypowiedzenie w pracy, że tęsknota za P., że zimno i szaro na dworze, że miałam się całą sobotę uczyć i jakoś się nie udało, a egzamin z hiszpańskiego niedługo, że jeszcze sto tysięcy innych powodów. Trzeba jednak powiedzieć sobie szczerze - nawaliłam. Nie odchudzam się, ale żeby sie tak napychać i folgowąć słabościom? Całe to jedzenie nie było złe jakościowo i kalorycznie (w miarę), ale ta ilość mnie powalila. Ja chyba jednak muszę  ciągle coś robić, bo leniwe dni jakoś na dobre mi nie wychodzą. Samotna się czuję i nadmiar jedzenia tego mi nie zrekompensuje, nawet, gdybym pękła. To nie powstrzymuje mnie jednak  od myślenia o siódmym ciastku. Ech... Miłego wieczoru Dziewczyny.