Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Dzień powszedni :)

Nasze życie powoli się normalizuje. Daleko nam jeszcze do stabilizacji, ale powoli się poznajemy i jest nam ze soba coraz łatwiej i przyjemniej :)

Taki piękny dzien jak dzisiaj mija nie wiadomo kiedy, bo zaliczylismy dwa długie spacery nad pobliskie bajorko i zabawie w piasku i wodzie nie było końca :)

Dzieci nie mają okazji sie nudzić ,a tym samym sobie wzajemnie dokuczać,a mama ma niewiele okazji do irytacji, bo nie ma piękniejszego widoku, jak dzieci grzebiace w piasku i błotku :)

Oliwka powoli uczy się, że jej płacz i histerie na nic się zdaja , bo nikt nie wyrywa z miejsca , gdy ona probuje ryczeć .Dzisiaj nawet rozbawiła mnie przed południową drzemką, bo probowała grymasić przy jedzeniu, gdy nagle skojarzyło sie jej, że mama może ją natychmiast zdyscyplinować i połozyć do łóżeczka, więc chwilowo skrzywiona buzia od razu przeobraziła się w wymuszony uśmiech :)

W ogóle załatwiłam przekorną , dwuletnią naturke jej własną bronią, bo za każdym razem kiedy płacze , daje jej do wyboru : albo idziesz płakać do drugiego pokoju, albo oglądasz z nami bajkę , innym razem może iśc do drugiego pokoju lub dostać witaminkę , a jeszcze innym pytam czy idzie z nami na spacer, czy woli sobie popłakać :))
Zawsze dokonuje pożądanego wyboru :))
W ogóle dzieci powoli uczą się nowych zasad, a my musimy sobie przypominać, że nie minęły jeszcze dwa tygodnie od kiedy są u nas i nie nalezy niczego przyśpieszac.

Patryk dzisiaj sprawił,że wzruszyłam się jak siennik wojskowy :)

Przyniósł książeczke i poprosił, abym mu przeczytała, a w trakcie czytania przytulił się do mnie i powiedział : kocham Cię mamusiu . Tatus tez Cię kocha :)) Ech........

W ogóle jeżeli chodzi o Patryka to czyni ogromne postępy.Bardzo się przed nami otworzył, zrobiła się z niego wielka gadułka, trochę jeszcze fantazjuje i kłamie, ale coraz śmielej wypowiada swoją opinie i nawet dyskutując gestykuluje :))

Trzeba mu jeszcze czasem przypominać, że pewne okreslenia i zachowania przysługują dorosłym ,a nie dzieciom, ale bardzo szybko chwyta intencje i widac, że chetnie z nami współpracuje.

Można zauważyć,że poczuł się pewnie w naszej rodzinie i absolutnie nikt nie bedzie u nas faworyzował Oliwki.

Zreszta wzorem super niani umieściliśmy w znanym miejscu poduszkę żółwia , która będzie służyć do dyscyplinowania dzieci i każde z nich będzie siedziało na nim za karę , tyle minut, ile ma lat. Na razie załapała się na żółwia Oliwka, która na moich oczach uderzyła Patryka.
Musze przyznac,że zniosła kare z godnością i po trzech minutach ochoczo ucalowała i przeprosiła brata :)

Ech, dużo moglabym pisac o naszych relacjach,ale dzieciorki juz śpią, więc pora pomiziać się z mężem :))

Dobranoc kobiety :))