Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Lenistwo :)

Ogarnęło mnie jakieś  straszne lenistwo do pisania  pamietnika ........nic nie wali się na głowe, nic nie wzburza i w związku z tym nie kołacze się w mózgu orzeszek :)))

Nie będę tworzyła sztucznych problemów , a póki co wiode sobie monotonny tryb  zycia, ktory odmierzany jest częstotliwością wycia Oliwki :)) Na szczęście ataki płaczu sa coraz rzadsze i trwaja coraz krócej. Patryczek z kolei po tygodniowym kryzysie, załamaniu czy innym przełomie znów wygląda na odprężonego i pogodzonego wewnętrznie. Przez poprzedni tydzień nawet bardziej się jąkał i budził w nocy twierdząc np., że śniła mu sie dziura, ale na szczęście widzę , że wraca juz do równowagi.
A jego równowaga przejawia się w ten sposób, że bez przerwy mówi, zadaje pytania, wtrąca sie we wszystkie rozmowy i wszystkim się interesuje :))
Czasem jest to słodkie, czasem rozbrajajace, a czasem bardzo męczące.
Dzisiaj wieczorem poprosiłam męża żeby zabierał go z mojej ściezki życiowej, bo brakło mi cierpliwości , a nie chciałabym żeby dziecko zraziło się brakiem odpowiedzi na pytania, bo w ten sposób poznaje przecież swiat, poszerza horyzonty myslowe , rozwija zainteresowania i takie tam.... :)))

Mówiły mi koleżanki, że ich trzy czy czteroletnim dzieciom zwisa i powiewa czy ktoś je urodził, czy znalazł  kapuście , czy kupił w Tesco, ale widzę ,że Patryka już dręczy ten temat. Przynajmniej raz dziennie odbywamy rozmowy na temat np. dużego brzucha u pani w parku (ciężarnej), roli pępka (przy kąpieli), jak dzidziuś tam wszedł i którędy wyjdzie lub  tym kto urodził Oliwkę.
Do tej pory szło mi dobrze (chyba?), ale dzisiaj prawie się zapędziłam w kozi róg.Bo dlaczego urodziła ich inna mama?? Właściwie Patryk nie używa określenia "dlaczego" , on zawsze pyta "czemu"? Więc skoro urodziła go inna mama, to czemu? I jaka to mama?
Na razie udaje się migać ze szczegółowymi odpowiedziami, ale jak długo??

Kilka dni temu staliśmy na przystanku tramwajowym i Patryk kolejny raz stanął stopą na torach. Podeszłam do niego, chwyciłam za ramiona, schyliłam się na wysokośc jego oczu i stanowczo powiedziałam,że nie wolno tego robić. Po serii, ale, ale i czemu, czemu usiadłam na ławce, a Patryk powiedział,że mnie nie lubi , na co ja - a ja Ciebie lubie :)), a on ,że pójdzie sobie w świat , na co ja - to pa,pa , a Patryk  - ale nie dzisiaj . Ludzie na przystanku parsknęli smiechem i nam tez trudno było zachowac powagę hehehe.

Mały mądrala:))