Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Ufff jak goraco :))

Wentylator włączony non toper pozwala przetrwac . W sumie nie narzekam , bo upał mi nie przeszkadza i jestem w świetnym nastroju.
Trochę żal mi dzieci, bo do wieczora musza siedzieć w domku, a to co chwile  doprowadza do drobnych konfliktów. Cóż, powinnam wymyślić dzieciom jakąś konstruktywna zabawe, ale na razie ograniczam sie do sekundowania i arbitrażu :))

Z dziecmi teraz róznie bywa, czasem wymyślą sobie fajna zabawę i potrafią dłuzszą chwilę się nią zająć, a czasem po prostu ganiają się, wariują i wtedy jestem zmuszona interweniować lub włączyć się do zabawy :))

Samo zycie :)

Oliwka teraz płacze bardzo rzadko, w sumie w ciągu dnia ogranicza się do jęczenia :) Oj , bardzo jest to uciążliwe, ale powoli wyeliminujemy i to paskudztwo :) Własnie przed chwilą zaplątała sie jej lalka w wózku i juz wołała na pomoc kogoś ze swoich "służb" (ja albo Patryk hihi), lecz wysterowałam nią na odległośc i dziecko dało radę rozwiązać samo problem hehehe. Nawet cieszą ja takie drobne sukcesy :))

Dzisiaj od rana prowadziła ze mną negocjajce na temat sukienki hehehe.Bardzo nie lubie tej letniej sukienki  kwiatki i już miałam zamiar schowac ja w najgłębszy kąt lecz Oliwka o niej nie zapomina i od kilku dni upomina się o nią.
Dzisiaj ustąpiłam i dziecko aż skakało ze szczęścia .Ech, co to będzie dalej?

Patryk też bardzo się zmienia .Szybko poznał się na moim angielskim humorze (hihihi) i teraz jak sobie żartuję to  patrzy na mnie wzrokiem godnym politowania, pokazujac przy tym uroczą dziurkę w prawy policzku.:))

Wczoraj zwróciłam mu uwage, że urósł już 5 cm i zażartowałam że ma zakaz rośnięcia hehehe, a ona na to - będe rósł, a ja - nie możesz :)
A on - będę rósł , bo jestem żywy, jak byłbym umarnięty to bym nie rósł hehehe.
Na to tata dodał,że  Patryk urośnie z naszej miłości tak samo jak Clifot, duży , czerwony pies hehehe co Patryk skwitował tylko swoim uśmiechem z dziurką w policzku. Bardzo lubie ten uśmieszek :))
Do tego synek każdego ranka bez żadnych oporów przytula się do mnie, kładzie głowe na moim ramieniu, całuje mnie , co oczywiście odwzajemniam, a ile mnie to kosztuje to nawet nie potrafię opisać, ale naprawdę się staram :))

Własnie przypomniało mi sie, jak kiedyś , każdego ranka , jadac z byłym mężem do pracy kłóciliśmy się w samochodzie.Znaliśmy się niemal 20 lat i on nigdy nie przyzwyczaił się do tego,że ze mną lepiej nic nie załatwiać rankiem, bo startuje powoli i   jestem zła jak osa :)
Potem, jak już zostałam z dzieciakami to wstawaliśmy sobie powoli i w milczeniu przygotowywaliśmy się , ja do pracy, oni do szkoły, mówiąc sobie tylko cześć w dzwiach :)) Do dzisiaj tak jest :)
Widzę, ze Bartek odziedziczył po mnie te poranne muchy w nosie :) Chodzi nabzdyczony i rankiem lepiej nie zadawac mu pytań :)

A maluchy nie wiedzą jeszcze, że mama jest rano nie w humorze, więc biegną radośnie, wskakują do łóżka, a ja .....no cóż , różnie bywa heheheh, czasem zaciskam zęby i wymuszam uśmiech nr 3, a czasem warczę.

Niech sie przyzwyczajaja do matki humorów :))

No dobra - siku i tupa w wykonaniu obu dzieci zostały w międzyczasie załatwione, więc pora w słońce iść :)
Dziś idziemy do babćki (tak mówią maluchy) , za którą dzieci przepadają , więc papa.

PS. Widac ,że goraco :)) Mój nagrzany umysł spłodził dziś niezły miszmasz we wpisie :))