Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
No nie !!

Przed chwila napisałam elaborat na temat wpływu zmian w naszym życiu i codziennego pędu na zachowanie naszych dzieci i wszystko mi pozarło.

Szlag mnie trafił ! Nie czesto mam taką wenę do wygadania się , a tu zonk !

Cóż, nie mam już czasu, ani woli to powtarzania sie , bo jutro wielka 18-tkowa impreza i czeka mnie dzień spędzony na pichceniu i sprzątaniu.

Ech, chciałam się Wam wyżalić, jaka jestem zmęczona i niewyspana, bo nerwowa atmosfera niewatpliwie udzieliła się maluchom, a  w szczególności Oliwii, ale nie dam rady.

W każdym razie wczoraj wieczorem musiałam małej zmii wymierzyć klapsa za deptanie książeczki i dowiedziałam się ,że nie będę jej żoną :))))
Dziecko rozżalone ryczało pół godziny w pokoju, wzywało na pomoc tatę i oznajmiało, że nie będę jej mamą, córką, ani żona :))
Fakt, że era klapsów w naszym domu dawno się skończyła, ale faktem  też jest, że ostatnimi czasy nie da się wytrzymać z upartą córeczką. Nawet cierpliwa i wyrozumiała pani w przedszkolu ostatnio skarzyła się na skandaliczne i uparte zachowanie Oliwii.
Prosilismy oboje z mężem, aby podniosła książeczkę i nie niszczyła jej, a mała złośnica tym bardziej ją deptała. Podniosłam dziecie, wymierzyłam klapsa i spowodowałam tym pół godzinny atak wrzasku i histerii. Na nic tłumaczenie tatusia, że tylko przeproszenie może spowodować jej powrót do naszego pokoju. Wrzeszczała, że nie przeprosi, że nie będę jej żona i rzucała zabawkami.
Trochę mnie to wybiło z rytmu, bo to w ostatnim czasie nie pierwsze zachowanie w jej wykonaniu.
W sumie od kiedy pracuje w systemie zmianowym i mąż z nimi częściej zostaje , to Oliwia w obecnosci ojca jest taka nieznośna. Fakt, że tatuś jest spokojnym człowiekiem, fakt, że oko mu błyszczy, jak córka jest w jego pobliżu (hehehe), ale to nie znaczy, że można tatę wykorzystywać.
Myśle o tym dzisiaj od rana, bo atak histerii i uparte wołanie ojca powtórzyło sie jeszcze w nocy.
Patrzcie - mała psycholożka się znalazła :) Wyczuła, że tatus nie jest w stanie jej się przeciwstawić i teraz wysługuje sie nim :))
A jak byłam ostatnio po nocce i spałam ze stoperami w uszach to obudził mnie wrzask Oliwii, która darła sie ojcu, że nie założy jednej spódniczki :)) Fakt, że mąż jej nie ustąpił, ale żmija obróciła później kota ogonem i powiedziała, że wrzeszczała, bo chciała sie przytulić do tatusia i dac mu buzi hehehehe.

Musimy z mężem stworzyć wspólny front, aby wybić jej z głowy to uparte wrzeszczenie. Na szczeście wszelkie negatywne zachowania pojawiaja sie i znikaja u niej w tak szybkim tempie, że czasem zapominamy, że pewne rzeczy miały miejsce.Nie można jednak zostawić tego bez reakcji, bo boimy się, aby nie stały się nawykowe.

Ja też ostatnio jestem zmęczona i przez to pewnie mniej cierpliwa.
W każdym razie, przy kolacji powiedziałam córce żartobliwie, że też nie chcę ,aby takie wrzeszczące dziecko było moją żoną, czym spowodowałam niespodziewanie nową podkówkę i ryk.
Nie spodziewaliśmy się, że bycie żoną jest dla niej aż tak ważną sprawą, wzięłam więc ja w ramiona i wytłumaczyłam ,że nie możemy zostać dla siebie żonami :)

A jednak wygadała m sie hehehehe. Normalnie te ostatnie wydarzenia powodują ,że rozsadza mnie energia wewnętrzna. Chyba zaraz eksploduje. Na szczęście nie ma nikogo w domu, więc wyżyje sie na garach i podłogach.

Trzymajcie się dziewczyny !! Miłego dnia!!