Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Oczyszczanie ....

Bynajmniej nie o diete mi dzisiaj chodzi :))

Niestety Roksana - żre czekoladę, objadam się do późna w nocy i własnie leże w łóżku i dzierżę drinka w dłoni. :((  Ptasie mleczko, budynie, czekolady , tudziez inne ciasta nie sa mi na codzień obce i tylko patrzeć , jak kolejne kilosy wejdą mi tu i ówdzie :((
Swoja drogą ciągle nie mogę wyjśc z podziwu jak można tak dobrze poznać człowieka (czyt. mnie) za pośrednictwem słowa pisanego ???

Wczoraj doszło do poważnej rozmowy między mną, a moim straszym synem. Ostatnimi czasy zdarzały mu się wyskoki i zagrywki poniżej pasa względem mamusi - czyt. mnie.
Jedna z aroganckich  akcji, zrobiła na mnie tak powazne wrażenie, że po dwudniowym bilansie zysków i strat doszłam do wniosku, że tak naprawdę nie mam nic do starcenia, wobec czego odważyłam się na konfrontację.

Konfrontacja?? No nie wiem czy to dobre określenie ??
W kazdym razie oznajmiłam dziecku, że jest już dorosłe, a to niesie za sobą szereg zobowiazań względem rodziny. Brutalnie oznajmiłam ,że nadeszła pora zapłaty, a ponieważ nie może mi zapłacić inaczej , jak swoją ciężką pracą, to nie ma innego wyjścia , jak wziąć się za naukę.
Dałam mu miesiąc na wzięcie się do roboty, a jak nie, to nastąpi stopniowe zabieranie praw nabytych, co z pewnościa będzie bolesne. Ponieważ nie mamy z jego obecności żadnych profitów, poza szeregiem usług, które wykonujemy (ja  z mężem) na jego rzecz, w związku z czym nie mamy nic do stracenia .
Wyczytałam niedawno na naszej-klasie, że moje dziecko zajmuje sie samodoskonaleniem, lecz ja jednoznacznie stwierdzam,że ostatnimi czasy ulega zdecydowanej samodestrukcji : w szkole jedynki z góry do dołu, po szkole komputer, dziewczyna, kolega, komputer do 2-3:00 w nocy, w weekend spi do 14-15:00, później komputer, dziewczyna, kolega, komputer do 4-5:00 nad razem. Kiedy wydam dyspozycje, wyniesie naczynia i brudne rzeczy z pokoju , a do tego arogancko się odnosi , kiedy do nigo się zwracam.......

I wreszcie to się skończy, basta!!

Rozmowa była długa, rzeczowa, o dorosłości, budowaniu przyszłości, o odpowiedzialności, szacunku, lenistwie, a przede wszystkim o tym, że dorosły może robić ze swoim życiem co chce, z tą tylko różnicą, że bez ponoszenia konsekwencji przez osoby trzecie (czyt. członkowie rodziny).

Płakaliśmy oboje, poruszyliśmy wiele zaległych spraw i wyjaśniliśmy wiele nieporozumień i mam nadzieje, że na jakiś czas nam to wystarczy. Bartek ani razu nie przeciwstawił sie, przynał mi rację i obiecywał poprawę.
Na koniec oznajmiłam,że z przyjemnością będę dalej dla niego prała , gotowała i wspierała go, ale musi odpałacać mi szacunkiem i poprawą wyników w szkole.
Tjaaaaa...........nie było to miłe, ale poczułam ulgę. Bartek też przyznał, że potrzebował tej rozmowy i do dzisiaj widać zdecydowaną poprawę jego nastawienia i nastroju.

I aby do wiosny dziewczyny !!