Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Włosy....

Piekny wpis. Bardzo milo mi sie go czytalo!!! Bylam w stanie wyobrazic sobie wszystko co opisujesz. Coz moge dodac. Moze tylko tyle, ze z doswiadczenia wiem, ze doceniamy to co mamy dopiero kiedy mamy to utracic. Zycze Ci aby wlosy szybko odrosly. Powodzenia. Trzymam kciuki za Ciebie:)

zycze ci szybkiego pokonania choroby, na pewno dasz rade bo jestes silna kobieta ... musisz o siebie walczyc bo najbardziej wartosciowa jestes ty sama, a włosy chociaz ich zal bo sa atrybutrm nie jednej kobiety odrosną i będziesz znow żyła sobie z nimi w symbiozie ... ja zawsze chciałam mieć rude wlosy ale natura mi ich nie dała i muszę je farbować na ten cudny kolor ....pozdrawiam bardzo cieplutko i 3mam kciuki

Jestes niezwykle dzielna i wierze, ze wszystko u Ciebie bedzie dobrze, bo masz sile i ogromna ochote na zycie. Bardzo Cie podziwiam. A wlosy... tak to jest, ze pewne elementy naszego wygladu (najczesciej wlasnie te, z powodu ktorych mamy kompleksy) w jakis sposob nas ksztaltuja. Masz racje - zal ich, szkoda, ale... odrosna. Moja mama tez sie bala ich utraty. Potem, gdy odrosly troszke, pierwszy raz w zyciu nosila wlosy krotkie, zmierzwione reka i utrwalone zelem, jakby "czesane wiatrem". Teraz jest zadowolona, ze sa grubsze, gestsze niz dawniej. Trzymam za Ciebie kciuki!

że czasem łatwiej się pogodzić z utratą piersi, niż włosów... Co w nas tkwi? Kim jesteśmy? Skąd przychodzimy? Będę trzymała kciuki, by nie wypadły, a po terapii niech wrócą rude i mocne jak marchewki od chłopa z pola! (niektórzy sypią tam świństwa nawet dla siebie...)

czytając to co napisałaś miałam wrażenie, że to o mnie z jedyną różnicą zamiast rude włosy powinno być okulary. Okazuję się, że jesteś jak moja ulubiona bohaterka Ania z Zielonego Wzórza. A co do włosów to co bym nie napisała to będzie bzdura ale odwołam się do tej mojej znajomej o której ci wspominałam. Ona mówiła włosy to nie zęby odrosną ... i odrosły jeszcze piękniejsze

Ty jesteś taka Ania z Zielonego Wzgórza. Nie będzie lekko i Wiesz o tym dobrze, ale to kwestia czasu. Zobaczysz, jak Ci włosy odrosną to będą dwa razy gęstsze i ładniejsze. Moja przyjaciółka takie właśnie teraz ma. I są o wiele ładniejsze niż sprzed operacji. Wtedy włosy jej wypadły po pierwszej chemii w samą wigilię i nie ukrywam, było jej ciężko. Ale wytrwała, dała rade z pomocą rodziny i naszą czyli przyjaciół. " Czasem trzeba długo iść, aby dojść do siebie" . Mariola, bez względu ile będziesz szła, dojdziesz do siebie i będziesz szcześliwa:) Buziaki:)

"Bałam sie, że nie podołam, nie miałam siły na kolejne pokonywanie siebie." Jesteś może w podobnym miejscu? Dałaś radę wtedy. A teraz to może Ty już nie jesteś Mariolką? Ej...

Zdaję sobie sprawę, ze niezależnie co napiszemy do Ciebie - będzie to tylko teoria. Jak zachowywałabym się gdyby to była praktyka po prostu nie wiem. Jesteś chyba teraz w takim okresie swojego życia, że potrzebne są takie właśnie rozważania. Nie martw się jak to będzie. Jeżeli problem stanie się faktem, wtedy znajdziesz odpowiedź co zrobić i jak się zachować. Przecież dasz sobie radę. Przytulam - Maryla.

Mariolka tak Cie czytam no i jedyne co chce powiedziec to: jaka Ty jestes super kobieta...z włosami czy bez...rudymi, czy innego koloru...z kompleksami czy bez.

Cóż napisac... nie wiem.. powiem jedno u mnie w pamietniku jest zdjęcie z nad morza z koleżanką moją imienniczką i.... jest amazonką z peruka na głowie,z fryzurą taka sama jaka nosiła. Przytulam Cię Mariolciu mocno

... szkoda , że nie byłam pierwsza bo napisałabym o odrastaniu mocniessych o obcięciu sue na łyso..... jak twoja cóka kiedys heheh i inne takie, ale to wszystko napisały juz dziewczyny... .... a tak się zastanawiam .... a co zrobisz jak włosy ci wogóle nie wypadną tak jak 1 na 10000?? hmmm... bo przeciez ty jesteś inna, no własnie ta 1 na milion !!!! .. ty .. a pytała s czy alkohol możesz pić???? czy tylko soczek??? hmmm wiem znowu tylko o sobie ..no nie chlip, brzmi banalnie ..ale bedzie dobrze..musi być... jak kiedys znajdę głupiego co się ze mna będzie chciał ożenic to ty będziesz świadkiem...a jak wiesz to nie będzie szybko .....

Choroba, zwłaszcza rak, zmienia perspektywę patrzenia na życie i świat. Nie będę Ciebie pocieszać, że włosy Ci nie wypadną, na ogół wypadają (chociaż znam jednego takiego rudzielca, naprawdę marchewkowego, a nie jak Ty blondyniastego, której to włosy odrosły kręcone, sprężynki, mówię Ci piękne), chociaż czasami zdarza się, że nie wypadają... Trzymaj się Mariolka, cieplutko pozdrawiam. Halina

Jesteś bardzo dzielna więc wszystko będzie OK!.... Eh co tu można pisać? Ściskam.

i ciekawie jak sie zmieniamy ,raz czegos nie lubimy ,potem sie z tym godzimy ,z czasem kochamy to ,po tym nie godzimy sie z tym ze to nam ktos odbiera." Godze sie z tym ,czego nie moge zmienic " tja latwo powieziec.

Nie wiem co napisać ,cokolwiek napiszę będzie za mało aby wyrazić co czuję ściskam Cię mocno BĘDZIE DOBRZE!!!

milcze bo mnie tu nie ma ale myslami jestem z Toba czesto... dzielna babo.

...a ja dzisiaj tylko przytulę, bo ściska mi gardło jakoś dziwnie... :*

ale.....będą jeszcze fajniejsze niż dotąd...czasami rosną zupełnie inne niż przed terapią...więcniech ten czas będzie dla Ciebie czasem czekania na niespodziankę....Buźka :)

po pierwsze - nie masz raka! Zapominałaś? Wycieli ci go z jedna piersią! Po drugie - włosy! Co bym nie napisała to i tak twojego żalu nie zmniejszę. Bardzo mi przkro z tego powodu. Kiedys ( po urodzeniu Oli) bardzo chciałam ogolić sie na łyso, marzyłam o tym (zabij mnie, nie pamiętam dlaczego!), ale nie miałam odwagi. Moje włosy były cienkie i nijakie, tez kiedys jakies tam kompleksy z nimi związane z nimi miałam to płakac bym po nich tak bardzo nie płakała. I rozumiem, że dla ciebie to jest powód do rozpaczy....i nie rozumiem. Jak dla większości ludzi pewnie:) Przytualam cię mocno i proszę...nie rozpaczaj z tego powodu.Żałuj sobie ile chcesz, ale nie rozpaczaj. Faktycznie odrosną...kobieto! I po trzecie....myslałam sobie o tym zdrowym odżywianiu, jakach od kur dziobiących trawkę...gówno prawda!! A mój ojciec??? Całe życie chowany na wsi, na zrdowych warzywach (bo własnych), drób tylko i wyłącznie własnego chowu (innym się brzydzi!), często nawet mięso wieprzowe, wędliny tez od własnych świnek. Mleko, przetwory - wszystko to było w moim domu rodzinnym "swojskie"! I co? Rak w żołądku jak byk!!! Myslę, że nie ma co doszukiwac sie przyczyn. Trzeba walczyć o siebie...chyba pozytywnym myśleniem:)) Przytulam mocno:))

Jak ja dawno u Ciebie nie byłam. A tu taka przykra niespodzianka. Ale powiem Ci, że... no nie wiem jak to napisać...Ja mam ostatnio jakieś lekkie podejście do tego tematu.Cholera, no chodzi mi o to, że wierzę, że da się z tego wyjść. Gdybym miała inne nastawienie, pewnie bym się załamała, straciła pokarm, dostała dodatkowego doła z tego tytułu i w ogóle wszystko byłoby do "d". A to dlatego, że w lipcu bodajże, wykryto nowotwór u mojego taty. Mój tata ma chłoniaka. Zanim został zdiagnozowany, to minęły 2 miesiące. Pomijając czas z jakim już go miał. Teraz przechodzi drugą chemię. Inną niż Twoja, bo dostaje tabletki. Je ich tyle, że niewiele miejsca w żołądku zostaje mu na jedzenie.:) Ale się trzyma. Jestem z niego dumna. Znalazł sobie punkt zaczepienia, swoje wnuki. Ma dla kogo żyć. Owszem, momentami, ma się ochotę mu nakopać, bo czasem robi się zmierzły, ale to mój kochany tata. Jak Maciuś się urodził, ukrywali przede mną co tacie jest. Zupełnie niepotrzebnie. Ja wiem, że on wyzdrowieje. Tzn., będzie dalej z nim żył, bo wyzdrowieć do końca nie może. Nie wiem dlaczego tak się czuję. Zupełnie inaczej było, gdy zachorowała na serce mama. Też wierzyłam, że będzie zdrowa, ale chodziłam ciągle zapłakana i podłamana. Może dlatego,że widziałam ją w okropnym stanie. A tata jest taki sam. Jemu włosy na razie nie wypadają. Może nie wypadną. Każdy organizm inaczej reaguje. Jedyne co mu zawsze dokucza to łamanie w kościach i mdli go, ale na tym się kończy. <br> A może tak się czuję, bo do tej pory w moim otoczeniu były same przypadki, które wyzdrowiały?? Brat mojej koleżanki miał białaczkę, gdy skończył 29 lat. Wyzdrowiał i znowu jest wzorowym policjantem.;) Moja przyszywana ciocia-ziarnicę, kilka chemii, jedna remisja i bardziej żywiołowej i energicznej, pełnej optymizmu osoby w jej wieku nie znam. Włosy jej wypadły, ale jakie odrosły...Heh...Każdy pozazdrości.<br> Ale co ja Ci tu tak ni z gruszki ni z pietruszki...Nie będę Ci pisała, że mi przykro itd. Bo nigdy nie jest to wygrana w totolotka. Ale tak jak sama wiesz, będzie dobrze. A z włosami na pewno coś wymyślisz i w tej nowej sytuacji się odnajdziesz. W końcu tego Cię nauczyły Twoje włosy.:) Być silną.