Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Początek

Witam,

Wszystko po kolei. Tak będzie mi łatwiej. Mam dosyć rozbudowaną (a przynajmniej jak dla mnie) historię, której nie da się opowiedzieć tak po prostu. Chciałabym po kolei to opisać. Trafiłam tutaj, bo potrzebowałam MIEJSCA w którym będę mogła sobie w końcu, 'dokumentować' to co się ze mną dzieje. Jestem anonimem, więc zapomnę co to wstyd. Zabierałam się do pisania bloga, ale to nie to samo. Tam nikt przypadkiem nie trafia.. A ja chyba jednak potrzebuję motywacji w formie rozmowy, komentowania, czytania historii innych kobiet czy mężczyzn. Internet jest dla nas maską, dlatego może własnie łatwiej rozmawiać o sprawach które sa dla nas trudne? Mam wielu wspaniałych przyjaciół, znajomych no i oczywiście rodzinę, ale nie potrafię z nimi o tym otwarcie rozmawiać. Jestem silną osobą, a jednak brakuje mi odwagi kiedy mam ruszyć ten temat. Zatem:

Studentka z Wrocławia.Odchudzam się od 15 roku życia - Kiedy ważyłam zaledwie około 45 kg. Dzisiaj ważę 79kg i mam 22 lata. Ze szczupłej nastolatki została mi tylko siła, charakter i twarz. Reszta odeszła. Pozostawiając liczne 'blizny'.
Przez moje fanaberie rozregulowałam swój organizm. Największym błędem w moim życiu było pójście do dietetyka. Nikt w życiu nie mógłby zrobić mi takiej krzywdy z ciałem. Wszystko związane z dietetykiem trwa od jakichś dwóch/trzech lat. Od tego czasu zachorowałam i doprowadziłam się tragicznego stanu. Nie mam zamiaru przechodzić na dietę. Chcę po prostu zmienić swoje życie, zmienić tryb w jakim żyję, bo wiem, że nic innego MNIE nie naprawi. Nawyki żywieniowe, a przede wszystkim SPORT. To mój priorytet. Słowo DIETA w moim życiu nigdy więcej nie zaistnieje.