Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Dieta dzień 8.

Waga stoi, bo: raz - nie odwiedzam regularnie toalety, dwa - nie ćwiczę.

Możecie mnie bić, kopać, poniżać - nie mam siły.

Wlecze się za mną to wstrętne choróbsko! W jednej chwili wydaje się, że jest szansa na poprawę, a następnie sru! I znowu mnie rozkłada... 

Całodzienny bilans posiłków i napojów:

Za mało pije. Powinnam więcej, bo dieta, bo choroba... W ogóle powinnam więcej. Wszystkiego więcej - owoców, warzyw... Byle nie ohydnie bezproduktywnego żarcia.

Plan na jutro - zwlec się z łóżka i wreszcie wyjść się przewietrzyć. Chociażby pod pretekstem wizyty w aptece po lekarstwa i  w sklepie po niezbędne rzeczy do domu. Choroba rozleniwia. A jeszcze tak niedawno śmiałam się jej w twarz, mówiłam mężowi, że już tak dawno nie poległam, że nie ma szans by mnie dopadła. I proszę.

Do Mikołajek zostało już tylko dziewięć dni. Prezent dla Młodej mam już chyba od dwóch tygodni - schowany w szafie. Codziennie odliczam dni i nie mogę doczekać się dnia w którym go otworzy.

Kiedyś nie znosiłam Świąt. Żadnych. Wszystko zmieniło się kiedy na świecie pojawiła się Oli. Teraz już tylko czekam na nie z utęsknieniem. 

Ponoć niebawem ma spaść, cieszycie się?