Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Koło się zamyka !

Jak już piszę to piszę jaka to jestem żałosna i jaka z tego powodu nie szczęśliwa, ale to chyba nie jest do końca prawda. Na odchudzanie mam ochotę tylko w tedy kiedy muszę kupić coś nowego do ubrania lub przy okazji uroczystości rodzinnych,  tak  jak tym razem Komunia i to jeszcze mąż jest chrzestnym wiec plan był ważyć 96 do komunii czyli do następnej niedzieli cóż , dobrymi chęciami podobno piekło jest wybrukowane Deadline już za 7 dni a moja waga to nie 98 a 108 kg  no ale co tam lista wymówek jest długa 1 zawistna teściowa - zobaczyła mnie ,, dziecko schudłaś ??? no pokaż się ! o jejku jak pięknie ! a w tym jej zachwycie tyle jadu i zazdrości że w tej samej chwili wszystko się wywraca do góry nogami. i już nic się nie układa a to wstałam za późno nie zrobiłam sobie jedzonka do pracy - zjadłam cokolwiek potem zabrakło czegoś w lodówce no to znów cokolwiek a skoro już złamałam zasady to po całości  od poniedziałku zaczynam od nowa ale potem były Święta ! i to jest wymówka nr 2 no bo jak nie zjeść tych wszystkich ciach i dobrych sałatek no JAK

No i nr 3 MOJE URODZINY to już była rozpusta

ale najlepsze jest to że okłamuję siebie samą że jest mi źle, że jestem nie szczęśliwa a tak na prawdę to chyba jest mi wstyd kiedy ubieram coś modnego i nie wyglądam jak modelka która prezentowała to wcześniej zła jestem nie na siebie że nie wyglądam jak ona ale na ten łach który nie układa się tak jak powinien że opina się tu czy tam. przecież JA jestem piękna mąż mnie kocha i czego chcieć więcej. Chyba tylko tego żeby inni nie gadali za plecami. A do tego wszystkiego brak mi pewności siebie i tak bardzo potrzebuję akceptacji ze strony innych że nie udolnie walczę z tymi kilogramami a one zamiast w dół to w górę. Wiec teraz jeszcze wielkie żarcie na komunii a potem spróbuje może znowu no i większość stresów będzie za mną. Zobaczymy jak będzie bo na razie wesoło nie jest