Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
kolejny dzień ... kolejne 5,5 km :)

To naprawdę fenomenalne ,że jak sie człwiek nieco zmęczy, ponawdycha świerzego powietrza, ponasłucha się ptaków to jest taki szczęśliwy :))) To się powinno produkować i sprzedawać w słoikach. Póki co zwiększyłam dystans tylko troszeczkę - jeszcze chyba nie pora szaleć ,ale to już na pewno niebawem. Zamknęłam się wczoraj w 45 minutach ciągłego truchtu plus oczywiście osobno rozgrzewka i rozciaganie. Pies był absolutnie zachwycony - ja też. I jakie mamy dalsze plany? Takie same:) Pogoda wygląda na łaskawą więc dziś powtóreczka. Jutro jestem w trasie więc czy chcę czy nie będzie przerwa. W łikend już będę w górach - no tam biegać raczej nie będę bo sama wspinaczka jest raczej wystarczająca. Ale w poniedziałek już powinien się czas i teren na bieganie znaleść. A za tydzień będę biegać tak (no dobra ja jeszcze tak nie wyglądam...mąż też nie :))))

Ile razy wracam z tego biegania tak strasznie mam ochotę poraz kolejny Wam podziekować ,że cudem jakimś przekonałam się do tego biegania - do tego żeby spróbować. Od maja zaczynam siłownie i zapewne tak samo się tym będę zachwycać :) Ach i basen też mi dojdzie - czasu mi zacznie brakować. Kijki już musiałam ograniczyć do max dwóch razy w tygodniu. Ech...a jeszcze sie chciałam języka uczyć i ledwo mi starcza czasu na książki. No kocham to życie!

W codziennej rundzie po vitalii trafiłam jak zwykle do Viktorii...i tak mnie na wspominki wzięło ,w sensie jak to sie zaczęło. Kiedy zakładałam tu konto początkowo  naprawdę nie wierzyłam w jakieś sooper sukcesy. Juz wiedziałam ,że z ta nadwagą to żartów nie ma i cos zrobić muszę ale zakładałam że trochę zrzucę, wejde w zamałe spodnie i tyle. Za małe w rozmiarze 44 :) I kiedy przypadkowo trafiłam na Viktodie to całkowicie doznałam szoku - to tak sie da??!!! Zaczęłam w amoku przeglądać vitalie, a później internet w poszukiwaniu dowodów na to że jest to wykonalne...i okazało się ,że to prawda. Ludzie chudną...duzo chudną...zdrowo chudną ...ale nie trwa to miesiąc :) No ale skoro mam poczekać jedynie kilka miesięcy na takie efekty - to po prostu wchodzę w to! I oto jestem...a te spodnie w które miałam tylko wejść są już na mnie za duże. Może jeszcze nie tak

....ale to tylko kwestia czasu!

Trudno mi też było uwierzyć w tezy ,że waga jest nie ważna i ,że w ogóle są tacy co sie nią nie przejmują tylko sobie chudną - JUŻ W TO WIERZĘ. Choć przyznam na poczatku to był jedyny miernik sukcesu. Głównie dla tego ,że jeszcze do zeszłego miesiąca były takie dni kiedy myślałam że to co robie nie ma sensu i już lepiej pójde na pizze. Więc w takie dni sobie powtarzałam ,że przeciez schudłam 6 potem 9 kg zatem nie mogę tego zmarnować! Teraz... już bez żartów czuję ,że chudnę - w głowie. Nie mam kompletnie ochoty sie objadać. Jem bardzo zdrowiutko, regularnie i absolutnie sie nie głodzę. I to bieganie - szok!