Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
łatwo się zgubić ,a potem trudno znaleść drogę

Tak technicznie to w sumie doszłam do wniosku ,że ja jednak zaczynam wszystko od poczatku. W sensie zapominam o tym ,że kiedykolwiek schudłam. Jest tu i teraz ,a przygoda zaczyna się od nowa. I paradoksalnie kiedy się w końcu z tym pogodziłam to zaczęło mi sie to podobać. Niestety taka jest prawda ,że znowu jestem grubasem który się zaczna odchudzać i chce to zrobić bo nie czuje się w swoim ciele jak należy. Jednak tylko ta część jest taka jak 1,5 roku temu. Jestem już zupełnie inną osobą ,pozatym szybciej zareagowałam na niepokojące zmiany dzięki czemu nie doprowadziłam do aż takiej wagi jak 2 lata temu. Szybciej nie znaczy wcale bezboleśnie. Jak się tak nad tym zastanowiłam to sam proces powrotu do zdrowej diety był taki sam. Pierwszy miesiąc kiedy odstawiałm rozgoszczone w moim jadłospisie nagrody pt. pizza ,chipsy był miesiącem bardzo nieprzyjemnym. I naprawdę się czułam jakbym przechodziła detox na oddziale dla uzależnionych. Wytrzymywałam kilka dni ,a potem niby to w nagrodę wtryniałam choćby zapiekankę. Pomalutku przeszłam w etap kiedy ze zdumieniem stwierdziłam ,że mnie tak naprawdę ta cholerna zapiekanka nie smakowała ,a skusiłam się na nią w nadzieji że ukoi mi nerwy. Co oczywiście przestało działać bo zaczęły się pojawiać wyrzuty sumienia. I o ile nie pozwoli się aby wyrzuty sumienia przeszły w użalanie się ,to moim zdaniem są takie wyrzuty potrzebne. Bo w którymś momencie przestałam mieć ochotę na nagrody w postaci jedzenia. Potem przyszedł czas na naprawienie jadłospisu. I tu znowu wydawało mi się ,że jak raz sie nauczyłam zdrowo gotować to już mi tak zostanie - niestety nie zostało. Jak się przyjżałam mojemu menu to się okazało ,że całkiem na dobre zagościły tłuste dania. I zasadniczo nie ma nic w tym złego dopóki to jest np. raz w tygodniu a nie codziennie. Dzięki diecie Vitalii znowu nauczyłam się układać chude i wyśmienite menu. To już nie dzieki Vitalii ,ale sama z siebie w końcu się nauczyłam przyrządzać owoce morza które uwielbiam ,ale w Polsce mieszkając w małym mieście nie bardzo miałam do nich dostępu. Tu przedewszystkim jesteśmy blisko morza. W łikend pierwszy raz w życiu przyżądziłam świerze mule! Połowę wyżarliśmy od razu z muszelek ,a resztę zrobiłam z masłem ,czosnkiem i białym winem - to jest aktualnie najpyszniejsza rzecz jaką jadłam :))) Na koniec umiejętność chyba najtrudniejsza ,ale już znowu to mam ,a mianowicie umiejętność odmówienia sobie dokładki ...albo kilku dokładek :))) Nawet jeśli jedzenie jest zdrowe ,jeśli się zje pełne wiadro to nic z tego odchudzania nie będzie. I bardzo się ciesze ,że już mam to wszystko za sobą i gnam prosto do celu ,ale .... Bo jakiż wnerw człowieka bierze ,że to tak ciężko wrócić do tych nawyków ,a tak strasznie łatwo sie ich prawie całkiem wyzbyć. Nie mam cienia wątpliwości ,że to cholerne jedzenie jest strasznym i przebrzydłym nałogiem. I tak cholernie łatwo sie wpada w jakieś idiotyczne ciagi.

No ,ale nic to póki co jestem na odwyku i idzie mi bardzo dobrze. Im więcej razy mam taka sytuację ,że jestem sobie w stanie odmówić smakersa ,tym większa mam motywacje żeby zrobic to kolejny raz - bo w końcu raz mi sie już udało.