Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Gruba baba z goferem – ku przestrodze

Dzisiaj zmarznięta, zziajana, wyzuta z siły i wypluta przez pracę maszerowałam w szarym i zasmrodzonym Krakowie w celu poddania się niezbyt przyjemnym badaniom.

Fuck it, pomyślałam. Zasługuje na coś słodkiego.

Przypomniało mi się że czytałam na fb iż  ulicę dalej jest lodziarnia która daje gofry z włoskimi kremami- odpowiedniki nutelli tyle że z samych orzechów -pistacji/migdałów/laskowych. Goniona przemożonym atakiem łakomstwa pognałam w tamtym kierunku.

Nie, powiedziało moje sumienie, weź się odpierdol. Ten gofer wzbudzi twoje wyrzuty sumienia. Wpiedalałaś dziś domowej roboty ciastka owsiane, starczy ci.  Poza tym pewnie będzie drogi i niedobry.

Z zacięta miną minęłam lodziarnie i udałam się  w poszukiwaniu czegoś zdrowego. Nie znalazłam.

No weź, to tylko gofer.

Nie.

Jeden maly  gofer.

Obiad jest mi potrzebny nie gofer.

Tylko wejdziesz i popatrzysz co maja fajnego. Weźmiesz chłopa na żer w lato.

W końcu weszłam do tej lodziarni.

A tam w kącie gruba baba pałaszuje naleśnika z lodami. Nawet kurtki nie zdjęła z tego łakomstwa, no i siedzi jak ten michelin w kremowej puchówce i wpiedala aż jej się uszy trzęsą.
(ok, ile razy na mnie ktoś tak patrzył niesmakiem…)

Weszła jakaś para, chuda ona, hipster on i wybrzydzają, pewnie wezmą czekoladę na pół.

A baba-nie taka stara zreszą- łypie na nich z kąta z nienawiścią. Prawie widzę te parujące obłoczki nad jej głową. Że ona chuda to chłopa ma.  Że chuda to może.

A ja myśle że ta dziewczyna wypije tą czekoladę jako zasłużoną nagrodę za tydzień zdrowego jedzenia. Tego mnie nauczyła vitalia ;)

Dzięki ci niesmaczna babo z lodziarni Donzetti, dzięki tobie odechciało mi się gofera… może i na zawsze ;>