Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Nie potrafię się nie odchudzać.

Albo nie potrafię nie myśleć o odchudzaniu. Albo nie potrafię żyć bez Was
Kiedy zdecydowałam, że zawieszam dietę, zaczął się tak naprawdę koszmar.
Przez ostatnie dni jadłam wszystko! Wszystko, za czym tęskniłam, na co miałam ochotę. Jadłam do momentu, aż zrobiło mi się niedobrze. Wtedy odczekałam jakiś czas i znowu. I białe pieczywo z masłem było, paczka wafelków w czekoladzie, wczoraj wieczorem czekolada na gorąco, a przed czekoladą bagietka czosnkowa, po czekoladzie jeszcze 4 BANANY, bo ciągle miałam ochotę na słodkie, a już chyba wszystko wszamałam.
Mogłabym dłuuuugo wypisywać to, co zjadłam, ale po co? Kiedy jadłam, czułam, jak tyję, nawet nie próbowałam przeliczyć, ile kalorii wszamałam przez te dni, ale ZA DUŻO!!! Nieważne.
Do jakich wniosków dochodzę: nie potrafię już tak bezkarnie się najeść rarytasków. Zawsze są wyrzuty sumienia. To już nie jest tak, że od czasu do czasu przechodzę na dietę, żeby zrzucić parę kilo, by czuć się dobrze. Po prostu odchudzanie jest już moim stylem życia. Nie czuję się dobrze z tym, że się nażarłam. O wiele lepiej czuję się teraz z myślą, że wracam do diety. Po drugie, odpuścić będąc tak blisko celu? Nieeee
Wczoraj byłam u szwagierki i powiedziałam jej, że zawiesiłam dietę na jakiś czas, a ona do mnie, że przecież jej zdaniem mi dieta nie jest w ogóle potrzebna. Wiecie o co chodzi- teraz ona sobie myśli, że jak ja się nie odchudzam, to jej tak łatwo pójdzie "prześcignięcie" mnie w tym "konkursie na szczupłą i zgrabną sylwetkę". Hehe, oj nie nie, tak łatwo jej ze mną nie pójdzie;P Niech ona sobie teraz myśli, że odpuściłam, a ja cichaczem będę sobie się odchudzać aż dotrę do celu;D Echhhh, ta rywalizacja...;P

No, to dzisiejszy dzień zamiast białym chlebkiem z masełkiem rozpoczęłam owsianką;)
Wieczorem Zumba.
Pewnie później zajrzę;)))