Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Zostały 2 dni. Wesołych Świąt.

                           

wszystkie marzenia się spełniają!

W magicznym czasie rozświetlonym światełkami choinki, nie ma smutku, codziennego zamętu i ciągłego braku czasu .

Przy wigilijnym stole uczymy się na nowo, czym jest miłość, spokój, proste szczęście...

Zachowajcie w sercach magię Świąt na cały rok . . .

Nie pozwólcie zgasnąć bożonarodzeniowym światełkom radości

niech rozświetlają Waszą codzienność ...

Zostańcie w tej magii na zawsze !

Niezwykłość tej szczególnej chwili jest udziałem nas samych

Życzmy WAM ukojenia, spokoju i oddaniu się marzeniom ...

Niech ten radosny i ulotny moment

zapełni sercem miłością

pojedna z niepogodzonym  

I doda odwagi przebudzonym chęciom

I narodzonym na nowo nadziejom  ...

A nowy rok obdarzy wszelkim spełnieniem ...

Spokojnych i radosnych Świąt , i niech mimo świątecznego obżarstwa kilogramy nam spadają.

*Dziękuje za wszystkie komentarze.

Edit 23.12. 12

Znalazłam coś co bardo mnie się spodobało i myślę że wam też się spodoba .

Na adwentowym świeczniku płonęły cztery świece. Było tak cicho, że dało się słyszeć jak świece zaczęły między sobą Rozmawiać.
Pierwsza świeca westchnęła i rzekła: Nazywam się Pokój, Choć moje światło świeci Ludzie nie zachowują Pokoju. Jej płomień malał, aż zgasł zupełnie…
Zamigotało światło drugiej świecy i powiedziała: – Nazywam się Wiara, nikomu nie jestem potrzebna, Ludzie nie chcą znać Boga, po co mam świecić? Druga świeca zgasła…
Cichutko i smutno westchnęła trzecia świeca: – Nazywam się Miłość. Nie mam już siły świecić. Ludzie o mnie zapomnieli, każdy widzi tylko siebie. Nie ma w ludziach miłości do innych. Liczy się tylko pieniądz. Z ostatnim westchnieniem zgasła i ona…
Wtedy do pokoju po cichutku weszło dziecko, spojrzało na adwentowe świece i powiedziało: – Musicie świecić, nie możecie zgasnąć, boję się ciemności! I rozpłakało się.
Odezwała się czwarta świeca i powiedziała: – Nie lękaj się kiedy jedna świeca pali się, możemy znowu zapalić inne świece. Nazywam się Nadzieja. Dziecko z błyszczącymi i pełnymi łez oczyma wzięło do małych rączek ostatnią świecę i od jej płomienia zapaliło zgasłe świece. Każdy z nas jak to Dziecko niech będzie narzędziem gotowym swoją Nadzieją zawsze rozpalić w sobie i w innych: 
Wiarę, Pokój i Miłość.