Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Telefon dobrych wiadomości

Datę 23 czerwca zapamiętam na długo. Tego dnia zadzwonił telefon, że jest ktoś kto nam pomoże, że jest dla mamy miejsce w ośrodku. Radość. Szok. Niedowierzanie i milion myśli. Był tylko jeden warunek. Mama musi mieć zrobiony wymaz na obecność covida. Badanie mogło być przeprowadzone najszybciej na 7 dobę od ostatniego kontaktu z moim mężem (pracuje w De i dla nich jest zagrożeniem numer 1). A że ten dzień wypadał w sobotę to karetka została umówiona na poniedziałek... Z poniedziałku zrobił się wtorek...z wtorku środa itd.. Trzeba było ingerować wyżej. A ja w tym czasie dziwnie się poddałam, przyszły nawet myśli że nic z tego nie będzie....ze dopóki wymaz nie zostanie pobrany, to ośrodek będzie dla  mnie odległą sprawą. Przyjechali 3 lipca w  południe, a na drugi dzień po 19 był wynik. Oczywiście mama zdrowa. Nawet nie myślałam że mogło by być inaczej. Przez cały okres oczekiwania na karetkę, na przyjęcie do ośrodka nie mogliśmy mieć kontaktu z moim mężem, zalecana była zupełna izolacja. Dlatego też dostosowaliśmy się do zaleceń, chodź łatwo nie było. 

 Myślałam że im bliżej będziemy tej daty przyjęcia  to będę całą w skowronkach. Tak jednak nie było. Cały weekend miałam płaczliwy, dochodziło do mnie co za parę godzin się stanie. Bardzo wspierał mnie mąż. Zadał mi pytanie.. Czy chcesz być zdrowa psychicznie? Czy chcesz żeby nasze dziecko za jakiś czas odwiedzało Ciebie w szpitalu? Przecież wiedziałam jaka jest odpowiedź. Zapytał się czy płaczą moja wyrzuty sumienia. Nawet nie musiałam odpowiadać. Doskonale wiedział że tak. 

6 lipca mama została przyjęta do ośrodka. Byłam bardzo zestresowana. Brat też. Ogólnie cały dzień byłam rozbita. Taka ulga połączona ze smutkiem. Całe szczęście mama znajduje się blisko nas. Od mojego domu wolnym spacerkiem to jakieś 20 minut. Mimo że panuje pandemia i nie ma odwiedzin, to że względu na to że mama jako nowy pacjent który potrzebuje czasu na zaaklimatyzowanie się, pozwolono nam w określonych godzinach zajrzeć do niej na te 10 minut by sprawdzić czy wszystko jest dobrze. Już na drugi dzień zajrzałam do niej. Chodź z mamą praktycznie nie ma żadnego kontaktu i nawet wczoraj pielęgniarka powiedziała mojej bratowej że nie na sensu byśmy przychodziły każdego dnia bo mama nie ma tej świadomości, jest jej  to obojętne.. Ale mi to lotto. Przynajmniej jestem spokojna jak ją zobaczę i się upewnię, że wiem że nie chodzi tam smutna, że nie jest agresywna - chwalą ją ze jest grzeczna do innych a jedyny "zarzut" to że... Za dużo chodzi he he.., że nie płacze... Na razie mamy umowę na 2 tygodnie. To czas jej obserwacji oraz naszej decyzji czy zostaniemy przy tym ośrodku. My jesteśmy zadowoleni. Mam nadzieję że umowa zostanie z ich strony przedłużona. W każdym razie w międzyczasie mam nadzieję że doczekamy się ośrodka w ramach NFZ, chodź ten jest dobry .. ALE nie ukrywam, koszta są ogromne. Do tego musimy z bratem utrzymać mieszkanie mamy, dopóki w sądzie nie zrobimy co trzeba to nie możemy jego nawet wynająć. Koszt ośrodka co jest wkurzające przy tak dużych opłatach nie pokrywa kosztu pieluch, leków i lekarza specjalisty. To trzeba osobno. Owszem za ośrodki w ramach NFZ też się płaci, 70% emerytury, ale nie więcej niż 1380 zł to przeszło 3000 zł mniej. Robi suma wrażenie.. Prawda ?

Niestety w czwartek mogłam mamę odwiedzić ostatni raz ( Nie wiem teraz kiedy dopiero ją zobaczę ) . Ze względu na mamę i innych staruszków zalecane  jest nie odwiedzać jej jeśli będę miała kontakt z mężem. A że mąż w domu jest w każdy weekend,te kontakty będą. Nie wyobrażam sobie by mogło być inaczej. Najważniejsze że jest jeszcze brat i bratowa. Mama będzie doglądana, tyle na ile będą mogli. 

Powiem Wam że nie dbam o to co inni mówią na nasz temat. Ludzie będą gadać zawsze. Języków im nie utnę .Jeszcze jak mama u mnie mieszkała dochodziły mnie słuchy że nie chcemy zajmować się mamą i ją oddaliśmy do przytułku oraz że mi mało kasy i wynajęłam mieszkanie mamy :D - dokładnie takie słowa padły .   Nikt kto nie przeżył tego co my lub kto nie ma wyobraźni do czego jest zdolny chory psychicznie człowiek, ten nigdy tego nie zrozumie. Nawet nie wiecie ile dla mnie znaczy fakt że moja rodzina jest bezpieczna i nie muszę się obawiać o bezpieczeństwo mojego dziecka i to że w końcu śpię we własnym łóżku.. Wcześniej spałam na podłodze by pilnować i mieć kontrolę nad mama.

Ja od 3 dobrych lat nie mogłam niczego planować. Chodź bywało że miałam weekend wolny, psychicznie nie mogłam się zrelaksować bo ciągle moje myśli były związane z mamą. Wchodziłam w taką przepaść że również dobrze mogłam siedzieć w piwnicy i mimo że mąż i syn robili wszystko by mi pomóc, ja byłam oporna. Od wtorku przebieram nóżkami i wszędzie mnie nosi. Byłam już na rowerach, byłam u przyjaciółki na ploteczkach,spotkałam się ze znajomymi, w końcu dorwałam się do książki, byłam u fryzjera - coś nowego na start, byłam wczoraj na randce z moim mężem bo wyjątkowo przyjechał w południe, a dziś idę na imprezę urodzinową... Niesamowite! Dla wielu z Was to były normalne czynności które robiliście kiedy tylko chcieliście, kiedy mieliście czas.. Ja tego od tak dawna nie zaznałam. Mam dziewczyny tyle planów i marzeń do zrealizowania! 

26 czerwca była pierwsza rocznica śmierci teściowej. Przykro mi że nie mogłam być w tym dniu przy mężu. Nadal trwałą nasza izolacja. Kwiatki sobie rosną i za każdym razem kiedy na nie spoglądam myślę sobie ze teściowa byłaby zadowolona i byłaby ze mnie dumna. Pochwaliłaby. Zawsze powtarzała ze powinnam coś na balkonie posadzić. A ja chciałam być na opak i byłam na nie... 

Mój tata - rolnik /ogrodnik ma rękę do roślin. Dostałam od niego pojedyncza gałązkę mięty, rozrasta się... Chodź nie jest taka piękna jak u niego. Niby ziemia kupiona z przeznaczeniem do ziół. Ale jakiej kiepskiej jakości jest.. 

Moja balkonowa sałata. Może i nie jest zabójczo duża... Ale moja... 

Pierwsze w tym sezonie ogórki małosolne. Przebieram rączkami kiedy to ten słoik otworze.. I cały mój! Chłopaki za małosolnymi nie przepadają. Jak dobrze... 

Mocna kawa... Książka... Czego chcieć więcej?.. I jeszcze małe co nie co. Umówmy się że zdrowe!... Likier dla zdrowotności... Wisienka to witaminy.. A gorzka czekolada w końcu ma tyle w sobie dobroci... Magnez, potas, żelazo... Samo zdrowie! 

Kochani uważajcie na siebie. 

Wolnej chwili zajrzę do Waszych pamiętników. 

Do następnego razu!