Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Jak żyć???????

Trzymaj sie kochana !

przytulam cię

czas i miłość do osób które masz blisko, wdzięczność za nich właśnie... dobrze ze się nie poddajesz:)

Przykro mi bardzo :( Przytulam

prawda, daj sobie czasu, wyzal sie zaufanej osobie i pamietaj ze masz dzieciatko ktore Cie potrzebuje nie zaniedbaj tego :)sciaskam mocno:)))

Kochana daj sobie trochę czasu.... Przytulam..

Nie duś w sobie wszystkiego. Musisz dać sobie czas na pogodzenie się ze stratą i wypłakać się. Zdjęcia bym nie usunęła, ale to moje zdanie.

Daj sobie czas kochana i nie dus tego w sobie, porozmawiaj z kims, to ci dobrze zrobi

Masz prawo do żałoby......do płaczu i różnych emocji......z czasem będzie ...inaczej ale zapomnieć się nie da. Pozdrawiam

im dłużej będziesz to w sobie dusić tym dłużej będzie trwała żałoba. przeżyj ją - płacz, nie ukrywaj się. zdrowe emocje, nawet te trudne, są normalne. a najlepiej jakbyś wybrała się do dobrego psychologa. takie wsparcie bardzo pomaga.

Nie ukrywaj bólu przed mężem, przez żałobę trzeba przejść razem, płacz kiedy czujesz taką potrzebę ... zdjęcie bym usunęła... niech aniołek pozostanie w sercu, inaczej będzie bolało za każdym kiedy spojrzysz...tak bardzo mi przykro :(

doceń to co masz męza dziecko..., zdjecie bym usunęła do konca zostawialas sobie troche rezerwy z mysla ze jestes w ciazy, bo liczyłas sie z tym że ciazy moze za chwilę nie byc, podeszłas do tego profesjonalnie. Teraz zadbaj o siebie. Powodzenia!

Pozwól sobie na żałobę, w końcu straciłaś cząstkę siebie, włącz męża - to było też jego dziecko. Nie zapomniesz bo jesteś matką, ale czas złagodzi ból... Masz córeczkę, żyj dla niej ale płacz dla siebie i dla tego małego życia, które było Ci przeznaczone, mimo iż tylko na chwilkę. Przytulam.

Najważniejsze sszczęście masz teraz w córeczce i mężu jak napisałaś.

Ja też jestem po trzech poronieniach i po tych koszarach udało mi się urodzić dwie zdrowe dziewczynki. Boli, bardzo boli, ale faktycznie ból minie, poza stanie pamięć, ale już nie będzie bolało... Zgadzam się z bliska że musisz się wybeczeć, ja też trzymałam wszystko w sobie, mąż w ogóle wiedziałbtylko o pierwszym poronieniu (16tc), o dwóvch kolejnych ciążach bałam mu sięvpowiedzieć żeby nie zapeszyć i dlatego że nie chciałam żeby znowu cierpiał. Dowiedział się dopiero po tym jak urodziłam pierwsza córkę, był wściekły....miał rację.... Nie udawaj twardzielki przed mężem, popłacz mu w ramie, pomoże wam to obojgu. Trzymaj się ciepło, Twój aniołek gdzieś tam sobie krąży....

Ja straciłam 3 ciąże. Było strasznie ale poradziłam sobie dlatego, że udało mi się urodzić zdrowego syna i nie pozwoliłam sobie na komentarze w stylu a jeszcze urodzisz, będzie następne. Pamietam, że komus dowaliłam mówiąc jak by się czuł gdybym wdowie składając kondolencje powiedziała nie martw się będziesz miała następnego męża. Właśnie takie normalne podejście do śmierci mi pomogło przetrwać. Nie ukrywałam łez przed córka i mężęm. Jeden dzień wyłam do popołudnia i chyba naprawdę uwolniłam wszystkie żale, czułam wtedy, że wszystko z siebie wyrzuciłam, dałam sobie czas na żałobę, nie zapomniałam ale z biegiem czasu ból był coraz mniejszy. I powoli wracałam do życia.