Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
wiem, że potrafię.

Zazwyczaj jak pisałam, że coś mi świetnuie idzie dodawałam na końcu wypowiedzi, że nie wiem na jak długo mi starczy sił i czy dam radę. Małymi kroczkami próbuję zmienić w sobie to nastawienie, żeby jedno małe potknięcie nie było powodem do totalnej rozpaczy i załamki. Nikt nie powiedział, że będzie łatwo i wcale nie jest. Zaczęłam bardziej kontrolować swoje wypowiedzi o sobie. Postaram się np nie mówić "Moja głupia dieta" no bo właściwie dlaczego ona ma być głupia, ta moja dieta. No właśnie, czas zawalczyć o swój" kręgosłup" o swoją podstawę wartości bo gdy ja będę wiedziała na co mnie stać to uwagi innych nie będą mi do życia aż tak niezbędne. A do tej pory tak jest i było. Co prawda każdy z nas lubi być chwalonym, ale inni nie będą nam tego mówić 100 razy dziennie i na dodatek codziennie. Od tego jestem ja sama. Musze sobie kupić duuuuuuuuuuuże lustro i przywitać się z tym obliczem ,które teraz mam. A potem najzwyczajniej w świecie wyciągnąć do niego rękę i mu po prostu pomóc.

po przemyśleniach  czas na bilans fizyczny.

Gimnastyka poranna 15 minut ( na dodatek fajna zabawa z moją 4 letnią córcią bo to ona pokazywała mi ćwiczenia ;-) , w ciągu dnia dorzuciłam jeszcze 45 minut hula hop.

Dzień 6/105

No i jeszcze jeden pomysł, który zgarnęłam od dziewczyn z jednej z grup wsparcia. kolekcjonowanie dni bezsłodyczowych. Narazie w dorobku mam  3.