Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Do urlopu...

Już tylko jakieś 8 tygodni z haczykiem. 

I stało się.

Znów muszę sobie wizualizować skrajnie optymistyczną utratę 1 kg tygodniowo, żeby:

1. uświadomić sobie, że to proces długotrwały,

2. że tylko systematyka a nie poddawanie się w chwilach słabości może coś zdziałać,

3. że miss bikini to ja się do lata nie stanę, a jedynie mogę zredukować wyraźne nadmierności...

Od początku roku waga nieustannie buja się w okolicy 78,8 kg. Niestety zamigotało nawet 79 A dalej...

24 kwietnia - 78,8 - "START"

1 maja - 78,3

8 maja - 77,3 (7 maja 77,3, 10 maja 77,8 - buja się przez owoce, ale w dobrym kierunku)

(10 maja - 76,7 :)

15 maja - 76,3 76,6 - mały zastój, 18 maja - 76, potem górka a 21 maja znów 76, czy na niedzielę będzie coś mniej? No organizm, spinaj się, przecież walczę codziennie! 

22 maja - 75,3 - 76 kg - optymistyczne założenia kontra życie - mimo to się cieszę, bo jednak ubytek (od końcówki kwietnia o 2,8 kg, zawsze coś...)

(23 maja - poniedziałek - nagle jakiś ruch na wadze! Na blacie 75,6 :), utrata - 3,2 kg, a 25 maja - znów tyćke w dół - 75,4 kg)

29 maja - 74,3 75,5 (niestety, waga ostatnio bardzo stabilna, a czasem nagle "pofałdowana" znaczy górka. Miska czysta, ćwiczenia są - niestety te nagłe skoki to przez jakieś drobiazgi - a to słodziutka suszona figa, a to węglowodanowy posiłek (makaron razowy z białym serem) i ot, tyle moich win.

(2 czerwca pierwszy od dawna minimalny! - spadek - 75,4)

Zaciskam pasa! Chce wreszcie zobaczyć wymarzoną "4"!

(4 czerwca -74,7 - wreszcie!!! :)

5 czerwca - 73,3   równiutko 75 kg - późna wczorajsza kolacyja - która była z resztą małą od diety chwilową ucieczką - zrobiła swoje, ale taki wzrost jestem w stanie zaakceptować - kierunek wciąż właściwy :) Pokonane 3,8 kg

(7 czerwca -NIESPODZIANKA- 73,9 !!! Wiem, że przyczynił sie do tego brak kolacji, ale co tam - pasek zmieniony - będę walczyć by wynik utrzymać póki co :)

12 czerwca - 72,3

19 czerwca - 71,3

26 czerwca - 70,3

1 lipca - POCZĄTEK URLOPU! 69,99 kg

Wizualizacja wizualizacją, a życie życiem. Nie piszę tego wcale w formie założeń. Nie, bzdura. Ciało to nie maszyna, a ja już zbyt długo jestem na tej ścieżce, żeby wiedzieć ile górek mnie może spotkać po drodze. To tylko drogowskaz unaoczniający ogrom pracy. Jak uda się pokonać na stałe 5 kg - tez będę szczęśliwa :)

Jedno co pozytywne - jestem już na dobrej ścieżce. Wypierdzieliłam słodkie z hukiem i organizm przestał się go domagać. Ruch uskuteczniam codziennie, w dość solidnej dawne. Zwiększona dawka hormonów tarczycy, powinna sprawić, że poczuję się lepiej. 

Tak więc - mogę śmiało kontynuować, bo przecież nie zaczynać :)