Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Cisza przed burzą

Po dwóch dniach przebywania praktycznie cały czas w domowych pieleszach, przyszła pora na wizytację tradycyjnych miejsc plażowania. 

Niebo o świcie wyglądało jak niebieskie pole z bruzdami po orce Aniołów.

Zapowiadał się słoneczny, przynajmniej poranek. To oznacza, że po śniadaniu zachęcę ojca do kilkuminutowego "leżakowania" w otwartym oknie kuchni. Za każdym razem, gdy ojciec z powagą zakłada jego ciemne okulary w wściekle różowych oprawkach, wiem że to będzie fajny dzień. Panienki też już stęskniły się za pluskaniem wśród fal, gdy szumi, szumi woda...i sami wiecie co dalej. Śniadanie, pryskanie, gatony, zaprowiantowanie i hajda na plażę. Śniadanie zgodnie z regułami diety, zaprowiantowanie również. Odkryłam, że w tej diecie można wymieniać posiłki  na dla nas zjadliwe, byle trzymać się kalorii. wybrałam jajka 2 na miękko, pomidorową  sałatkę z zieloną cebulką i 2kromki pełnoziarnistego chleba pociągnięte białym serkiem chrzanowym Łaciate. Prowiant na drogę, to kalarepka w plasterkach, garść groszku cukrowego w łupinach, koktajl w zakręcanym kubku z kefiru, nektaryny i młodej marchewki . Luuuz. Sprawdziłam pedicure u paznokci, gra, wczoraj  odświeżałam. I tramwaj.

W tramwaju było sporo ludzi, ale bez przesady, to w końcu roboczy dzień. Najbliżej Stogi, przez wymianę torowiska za Muzyczną nie dostępne. Przesiadki na autobusy i trochę kombinacji, czego z dziećmi nie lubię. Więc, Brzeźno. 

Nad morzem totalna cisza, żadnego wściekłego bicia fal o brzeg. Cisza, cisza,  cisza jak nad stawem. Zdezorientowany lud, brodził po kostki w wodzie i kilkanaście metrów od brzegu. Za to na legowisko na brzegu trzeba się wskrobywać jak na górę piachu wysypaną na budowie z wywrotki. Trudno mówić o pływaniu w wannowej głębokości, chyba, że jak dzieci na rękach. Skorzystałam z oferty i powróciłam do rozrywek sprzed lat, mój tyłek wysoko unosił się nad wodą  jak samotny bordowy żagiel. Pojawili się też daleko, daleko w morzu jacyś dziwni stojący na wodzie wioślarze. W wodzie duże kilkucentymetrowe połówki białych muszel, woda wyjątkowo zimna jak na takie stojące SPA. Słońce, grzało i nie grzało. Nad Gdynią unosiła się granatowo-niebieska chmura, od niej pionowe smugi, zapewne solidnego deszczu. Bezruch powodował brak decyzji czy wracamy, czy jeszcze, jeszcze.  Smugi przesunęły się w głąb morza, ale wybrałyśmy profilaktycznie odwrót. I dobrze...Deszcz zacinał na szyby w oknie w bezpiecznym domu. Nie długo zresztą... Lody nie ominęły wnuczki. Mnie tak.

Dzisiaj już o 7 jest gorąco...