Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Jutro już wraca do mnie Nadzieja

Wczoraj w Gdańsku było wspaniałe słońce, w nocy księżyc jak porcelanowy talerz obudził mnie już o 5-tej. Zimy za oknem nie ma, ledwo, ledwo posiwiałe dachy osobówek a przy takiej pełni w srebne ośnieżone noce trudno mi było oderwać się zawsze od okna. Pamiętam cudowne, fantazyjne kwiaty na szybach, pewnie takie same jakie otaczały Kaja w zamku Królowej.

U nas latem paliło się w piecu kuchennym z fajerkami a zimą w kaflowych, gładkich, ciepłych piecach, w których Dziadek od mojej ukochanej Babci Gieni, Kazik nie żałował cegły szamotki i dbał o to aby cały piec był równo nagrzany przy minimalnej ilości węgla. Do moich obowiązków od czwartej klasy, gdy brat poszedł do szkoły a mama do pracy, należało wyniesienie popiołu z dolnego paleniska i żużlu z górnego, przyniesienie szczapek i pół wiadra węgla z piwnicy, rozpalenie ognia w kuchni i jednym pokoju. Po powrocie z pracy ojciec przynosił kolejne wiadro i przenosił powstały żar do ich pieca. Fantastycznie opanowałam tę sztukę i bardzo lubiłam patrzeć jak płomienie obejmują, od mojej skręconej gazety, najcieńsze szczapki, położone na grubszej poprzeczce a od nich czerwienieją  drobne kawałki węgla. Gdy poprzeczka przepaliła się, a rusztowanie zawaliło to był znak, że należy otworzyć haczykiem te pierwsze drzwiczki i dosypać pierwszą szufelkę węgla. Do dzisiaj nie mam  żadnego problemu z rozpalaniem ogniska i podtrzymywaniem jego blasku. Współczesne przepisy zakazują robienia ogniska w ogrodach, zostawiając bezdusznego grilla z węglem drzewnym kupionym na stacji benzynowej i kolejny element czarodziejskiego dzieciństwa zniknął, Wnuczka już nie zrozumie jak na iskrze z nieba mogłaby przybyć do niej Mary Poppins i naprawić otaczający ją świat i odlecieć na latawcu, gdy za oknem pojawi się drugi dziecięcy pokój...

Cztery lata temu, gdy byłam u rodziców z okazji ich 60-tej rocznicy ślubu zimą, zobaczyłam jak urokliwy może być Gdańsk i w tę porę roku, zakochałam się ostatecznie w tym mieście i podjęłam starania o zmianę mojej siedziby na resztę życia. Ostatnio pokazałam zimowy brzeg morza, dzisiaj pokażę brzeg Wetławy w śniegu a niedługo Sopot poza sezonem, gdy liście drzew nie zasłaniają uroków jego architektury....