Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Pamiętnik potwierdza swoje zalety

Nie mogę jeść, co zrozumiałe, ale też jestem tak podekscytowana tym faktem, że budzę się już o 6-tej, żeby rozpocząć DIETĘ. Objawy ciężkiego zakochania. Niestety nie widzę na widnokręgu żadnego obiektu, który by te stany euforii we mnie wywoływał....Musi być winna wiosna tak sama z siebie. Czerwone dachy spadziste, takie góralskie płoną w porannym słońcu, lipy jeszcze nie rzucają ożywczego latem cienia, błękit włoskiego nieba wbija się do mieszkania. Chce się żyć i chce się pisać.

Od rana w łóżku wyczytuję dzisiejsze MENU i  listę zakupów na bieżący tydzień i stwierdziłam brak 1kg pomidorów, pół kilo ryby.....Będę musiała to jakoś przeżyć, bo aktualna wizyta w sklepie przez najbliższe 3 dni z wiadomych chomiczych skłonności jest dla mnie raczej nie wskazana. Po prostu w lodówce nie ma miejsca.

Już drugi dzień trzymam się diety i jest to wzrost o 100% w stosunku do poprzedniej próby. Może to mnie tak  podekscytowało. Jestem wielka i dam radę. Wczoraj miałam za zadanie usmażyć naleśniki na patelni bez tłuszczu. Było to nie lada wyzwanie. Na szczęście było ich tylko dwa, więc pierwszy był lekko surowawy a drugi lekko podpalony. Nigdy bym nie wpadła na to, że starta gruszka z serem pleśniowym może być tak  smakowitym nadzieniem do naleśników. Przyznam, że z pewną dozą nieśmiałości, trochę jak do jeża, podeszłam do wytworu moich rąk i o dziwo byłam syta. Ponieważ wzięłam 30g sera miast 45g, uzupełniłam posiłek szklaneczką zimnego mleka z lodówki.  Innym zaskakującym odkryciem wczorajszej mojej przygody kulinarnej była przekąska z tuńczyka z wody. Po odsączeniu 30g po dodaniu do niego ogórka kiszonego i pół cebulki pokrojonych w kostkę doznało nieprawdopodobnego rozmnożenia wypełniając sobą całą szklaną kompotierkę, a po dodaniu pieprzu nie byłam w stanie zjeść na raz tej przekąski....Tak byłam syta

Zostało mi jeszcze 30 minut do I śniadania, więc muszę z  całą mocą stwierdzić, że największą zaletą Pamiętnika Odchudzania jest idealne zabijanie czasu oczekiwania na to wydarzenie i odciąganie uwagi.

Pożegnałam się z moim domem w Gliwicach. Pożegnałam moją kuchnię i mój wspaniały fotel, który zbyt długo trzymał mnie w swych wygodnych ramionach. Teraz przynajmniej siedzę w fotelu biurowym i wożę się nim po pokoju Pokażę Wam zdjęcia tego nieistniejącego już domu. Dojrzałam do białej kuchni. Z sobą przywiozłam jedną komodę, dwa krzesła, maszynę Singerkę pod marmurowy stolik, szafki Billy i 10 kartonów nie wiem czego....Córki pakowały. Przypuszczalnie szkła, płyt, kaset, zdjęć, dokumentów i książek.