Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Powróciłam....

Trochę na tarczy, ale jednocześnie trochę z tarczą w dłoni. Chciałam Wam, kochane moje napisać dziś o tym, co działo się u mnie przez ponad miesiąc nieobecności na Vitalii.
Ale może najpierw o wynikach odchudzania, walce z tłuszczem i własnymi kompleksami słów kilka. Nie udało się! Jedyne co mi dziś przychodzi do głowy. Stanęłam dziś na wagę i zanotowałam wzrost do 72 kilogramów :(. Przyznać muszę, że załamało mnie to trochę, choć wiem, że dziś prawdopodobnie waga troszkę kłamie, ponieważ spodziewam się miesiączki i mój organizm zatrzymuje wodę. Cóż, nikt przecież nie powiedział, że będzie łatwo i prosto. Walka z kilogramami w ostatnim miesiącu zeszła nieco na drugi plan, ale dzisiejsze ważeni dało mi w kość i chcę żeby z przodu znów była 6! Nie poddam się zwłaszcza, że mam o co walczyć. I tu przejdę do części pozytywnej... mocniej zabiło mi serce na wiosnę :) Stan zakochania jednak jest równy stanowi niekontrolowania tego, co się je i pije... a ja trafiłam na bardzo przekonywującego Typa :P który na dodatek lubi moją kuchnię. Nic nie dało jedzenie 1/3 porcji... muszę zwyczajnie wyrzec się makaronów, które tak uwielbiamy oboje. Poza tym za dużo piwa, co jak dziś zauważyłam, też nie robi mi wcale dobrze... muszę z niego zrezygnować i to całkowicie. Z niepokojem zauważyłam też, że stopień akceptacji mojej osoby i tego jak wyglądam wpływa na to, że pozwalam sobie jeść więcej i nie koniecznie zdrowo. Chyba się rozleniwiłam dietowo, a uczucie uśpiło moją czujność w stosunku do postanowienia zmiany swojej sylwetki raz na zawsze.
Dlatego właśnie dziewczyny moje kochane PROSZĘ WAS O WSPARCIE i kilka ciepłych słów, dzięki którym powrócę na właściwe tory :)