Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
perspektywa spokojnego weekendu

nie mogę się doczekać. Cmentarne obowiązki wypełniłam w sobotę. Pojechałam z córką do moich rodziców ogarnąć groby. Rodzice już nie bardzo czują się na siłach, dlatego jeżdżę od kilku lat tydzień przed świętem, żeby wszystko przygotować. Na koniec palę świeczkę od siebie i pierwszy dzień listopada mogę już sobie spokojnie siedzieć w domu, nie przejmując się zatłoczonymi drogami i parkowaniem pod cmentarzami.

Córka wybiera się do ojca, mój k. równiez planuje wyjazd prywatno-służbowy, a ja mam spokój, książkę i kubek z kawą. Nadrobię zaległości w praniu, prasowaniu i ogólnym ogarnianiu mieszkania. Planuję przegląd szaf przed zimą. Zobaczymy ile z tych planów uda mi sie zrealizować.

Nie lubię tego przejścia na czas zimowy.. niby można godzinkę dłużej pospać rano, ale te ciemne, długie wieczory nie nastrajają mnie do działania. Jestem ospała i brak mi entuzjazmu do czegokolwiek. Zmuszam się, żeby coś zrobić. Taki trochę "stary niedźwiedź mocno śpi" 

Póki co próbuję wrócić na właściwe tory. Micha, woda, rozruch i sen. Opornie, ale do przodu.. bez Was, to już całkiem bym chyba odpuściła