Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
stacjonarny tydzień

w przeciwieństwie do poprzedniego tygodnia, nie jadę w żadną delegację. Żadnych pociągów, samochodów, noclegów poza domem. Pasuje 

Posiedzę w domu, poćwiczę zgodnie z kalendarzem, przypilnuję michy i innych bieżących babskich spraw. 

Szczerze mówiąc nie jestem ostatnio zbyt rygorystyczna wobec podejścia do jadłospisu. Za dużo pieczywa, słodycze, podjadanie pomiędzy posiłkami. Łatwo daję się złamać. Niby wiem, że nie powinnam, ale zbyt łatwo się rozgrzeszam. A to, że w podróży, a to, że nie zjem kolacji, a to, że przecież poćwiczę, a to, że jedno ciastko, czekoladka, to nic złego, a, że dwa, to tez nie koniec świata. Nie umiem nawet sobie postanowić, że koniec z odpuszczaniem, bo się boję, że i tak nie dotrzymam obietnicy. Nie umiem znaleźć w sobie tej determinacji. Totalny kryzys 

Może teraz? Jak o tym napisałam? Dotrze do tej pustej łepetyny?