Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Lofoty, to takie paskudne baby...

tak stwierdziła moja maturalna córcia.. że tak jej się kojarzy ta nazwa.. ot.. wyobraźnia 

a mnie z czym się kojarzy? Mnie się kojarzy z tym, że już nie mogę wysiedzieć na tyłku i mnie nosi, żeby gdzies wystrzelić. Moją Sycylię przełożyłam na jesień z wielką nadzieją na realizację.. ale to jeszcze 4 miesiące (słownie: cztery) 

no i wpadły mi w oko.. całkiem przypadkowo, oczywiście  loty do Bodo na północy Norwegii. Początek lipca. Termin idealny, cena lotów też. Ciepło (jak na daleką północ), białe noce, no i zawsze tam chciałam pojechać. To ostatnie, nie jest może jakimś szczególnym argumentem, bo takich miejsc, gdzie "zawsze chciałam pojechać" jest milion pięćset sto dziewięćset. Ale Lofoty były zawsze w ścisłej czołówce . I wiecie co? Jak nie odwołaja tych lotów, to ja tam polecę. Już nawet udało mi się przekonać mojego k. i zaprzyjaźnioną parę mieszkającą w Norwegii (ale na południu) i jeszcze jednego przyjaciela. O matko, jak ja bym chciała. Góry, fiordy, jeziora, odludzia. Plecak, namiot i śpiwór. Ech.. rozmarzyłam się..

W poniedziałek wracam do normalnej pracy, czyli 5x w tygodniu za biurkiem w mieście stołecznym. Może to i dobrze, bo jak widać głupoty przychodzą do głowy z nadmiaru czasu. A i wysiłki wkładane w redukcję nie przynoszą oczekiwanych rezultatów  Nawet się dzisiaj nie zważyłam. Nie chciałam sobie psuć dnia. Jedyne co pilnuję, to moje treningi 3x w tygodniu. Ale to za mało, żeby zrekompensować grzechy na talerzu.. wstyd 

Zwłaszcza, że dużo Was czytam i wiem, że powinnam brać dobry przykład.. 

to może od już??