Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
dzień 6 i 7 - cudownego faceta mam + focia

Wczoraj okresowe apogeum, nie mogłam się ruszyć, nie byłam w stanie. Wpadł mini lód na podwieczorek w ramach pocieszenia (kochany Dee :D) no, z ruchu jedynie byłam w stanie przejść się na szybszy 30minutowy spacer, więc aż tak tragicznie nie było.

Spędziłam wczoraj z Dee cały dzień i całą noc o 24 poszliśmy do klubu i po 3 grzecznie odwiózł mnie do domu. Jako, że umierałam pół dnia, zakazał mi się ruszać z łóżka. Leżałam więc plackiem i miałam pod nos podsuwane wszystko co chciałam. Obiad do łóżka, kawa - też, filmy żeby się nie nudziło, tabletki przeciwbólowe, masowanie brzuszka i troskliwe pytania czy czuję się lepiej. Patrzyłam wczoraj w te jego ogromne, czarne oczyska i zobaczyłam taki ogrom miłości i zachwytu, że zachciało mi się płakać za szczęścia. A potem wiecie jak mnie nazwał? Swoją przyszłą żoną. No zobaczymy. :D

Moja mama dzisiaj powiedziała mi o co jej chodzi z niepokojem o mnie i Dee. Nie o to, że jest Hindusem, nie o to, że to inna kultura, a o to... że nie będę mieć ślubu kościelnego. Wytłumaczyłam jej, że gdyby jakimś cudem naszło nas na ślub, to dostanę ślub kościelny, on nie musi, żebym ja go miała. Chyba jej ulżyło. 

Co ich naszło na ten ślub? Szaleju się najedli? Powiedziałam Dee, że 2 lata ma minimum poczekać. Już raz byłam prawie pewna i nic. Teraz będę milczeć jak grób i śpiewać ze szczęścia w duchu. Hyhy ^^

Taka szczęśliwa nołmorka: