Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
tak bywa

Patrzę w lustro, myślę, wow, schudłaś. Wyglądasz bosko, jesteś piękna, możesz wszystko. Zdjęcie, cyk, uśmiech, cyk, potem wchodzę na fejsa, patrzę. Nie wierzę. Ten słoń na zdjęciu to ja? Niemożliwe. Wyglądałam w tej kiecce jak bogini, dlaczego nagle wyglądam jak trzydrzwiowa szafa z komodą w gratisie? I chlip. Chlip. Bo gruba, bo gruba, bo gruba. A potem sobie przypominam, że to dopiero początek walki, że ja nie z tych co się poddają, bo ja jestem z wojowniczek. Bo chcę być najlepsza. I będę najlepsza. We wszystkim co dla mnie ważne. Za parę miesięcy spojrzę na tamte zdjęcia i powiem sobie "Byłaś gruba. Dobrze, że to czas przeszły".






Wrzuć na luz, mała, wrzuć na luz bo się udusisz w swoich nerwach. Włosy ci wypadają, głowa coraz częściej boli, ledwo chodzisz, bo trzyma nerwoból w okolicach serca i plecach. Żyj chwilą, mała, bo życie jest krótkie. Nie przejmuj się duperelami, mała, bo wykitujesz szybciej niż przewidujesz. Umrzesz na zawał w wieku 21 lat, a tego byś nie chciała. Szczęśliwa bądź, dostrzegaj pozytywy. Wymagaj, ale ciesz się z błahotek. Kochaj i daj się kochać. Czuj się wyjątkowo. Bo zasługujesz. Zasługujesz na wszystko co najlepsze. Uwierz w to. Jesteś najlepsza. Zasługujesz na gwiazdkę z nieba. Powiedz czego oczekujesz, ale tylko raz. Inaczej się prosisz, a nie o żebraninę tutaj chodzi. Szanuj się. Jeśli nie zrozumie, zrezygnuj. Bo najważniejsza jesteś Ty.

Jestem kochana i kocham. Dobrze mi z tym, chociaż czasami to wszystko takie trudne.