Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Wyjazd, deszcz i przemyślenia.

Na początku chciałam Wam jeszcze raz podziękować za miłe słowa pod poprzednim niezbyt apetycznym wpisem   Wiecie co? Wczoraj się popłakałam, ale były to łzy szczęścia! Tak stanęłam sobie wczoraj przed lustrem wieczorem w bieliźnie i przeglądałam z każdej strony i nagle zaczęły spływać mi łzy po policzku. Dlaczego? A to dlatego, że już tyle osiągnęłam, że się nie poddałam i wreszcie zaczynam się sobie podobać, a co ważniejsze akceptować swoje ciało. Wiele jeszcze mam w nim do poprawki, ale nie boję się tego wyzwania. Skoro już tyle osiągnęłam, to osiągnę jeszcze więcej! Nareszcie zaczęłam w siebie wierzyć i w to, że potrafię schudnąć, że jestem silna jeśli tylko tego chce. A teraz mam w sobie taką siłę, że nikt nie jest w stanie mi tego zepsuć. Coś czuję, że w styczniu dostanę najpiękniejszy prezent i to od samej siebie. Nową siebie - zdrowszą, szczęśliwszą, piękniejszą i przede wszystkim atrakcyjniejszą. Wspanialszego prezentu na dzień dzisiejszy nie potrafię sobie wyobrazić. Powiem Wam, że pokochałam taki zdrowy styl życia i już na pewno nie wrócę do poprzedniego. Z tym czuję o wiele lepiej i nigdy go już nie zmienię. Nigdy nie będzie mną rządziło jedzenie, a przede wszystkim słodycze, bo to one mnie doprowadziły, że tak wyglądałam. Teraz to wiem i jestem tego świadoma i śmiać mi się chce, że tłumaczyłam swoją otyłość hormonami, PCOS. Wina była moja i tego, że opychałam się w szczególności słodyczami. Wszystko zaczęło w podstawówce. Kupowanie tych wszystkich słodyczy w sklepiku po kryjomu, by nikt nie widział, a potem jedzeniu ich, tak by nikt nie widział i trwało, to kilka lat. To nie było normalne, to była choroba, ale całe szczęście z nią wygrałam. Dzisiaj już nie mam ochoty na słodycze, nie potrzebuje się nimi opychać jakbym nigdy w życiu ich nie jadła. Od wczoraj u mnie w pokoju leżą czekoladki na biurku mojego brata, bo miał urodziny i nawet nie mam ochoty ich jeść. Nie ruszają mnie w ogóle, a jeszcze 4 miesiące temu pochłonęłabym je wszystkie, a potem wypierała, że to nie ja. Zawsze tak było. Zawsze to ja wyżerałam po kryjomu słodycze jakie tylko w domu były, a potem wypierałam, że to nie ja zjadłam czekoladę czy wafelki. Wielokrotnie strugałam wariata, że nie wiedziałam, że one w ogóle są. Teraz, kiedy to napisałam zaśmiałam się. Nie wiem jak ja mogłam być taka łakoma na słodycze. Jestem z siebie dumna, że wygrałam z tym i już nigdy słodycze nie będą rządziły moim ciałem. Fakt nie tylko słodycze, bo opychałam się również innymi niezbyt zdrowymi rzeczami, ale głównie były to słodycze. Nienawidzę jak ktoś mówi, że jestem na diecie, bo dla mnie coś takiego nie istnieje. Nie jestem na żadnym dukanie, kopenhaskiej itd. Moja dieta tylko i wyłącznie się nazywa zdrowy styl życia. Uważam, że do odchudzania trzeba dorosnąć i całe szczęście ja dorosłam. Odchudzam się z głową, bez żadnej spiny. Szczerze Wam powiem, że jak widzę, że waga mi wzrosła, to już mnie to nie rusza. W ogóle nie rusza czy zniechęca, wręcz przeciwnie. Nie gonie za czasem. Wiem, że schudnę i to jest najważniejsze. Nie ważne, kiedy czy będzie to za rok czy 5 lat ważne, że będzie i to się liczy. Niczego sobie nie narzucam. Nie chce mi się ćwiczyć, to nie ćwiczę i nie mam wyrzutów. Chce zjeść co nie jest zbyt zdrowe jem. Na drugi dzień jak wchodzę i widzę, że przybrałam na wadze, to spoko. Nie dołuje się, bo wiem, że i tak za parę dni mi to zleci, więc czym się przejmować?  Zero stresu, spinania. Tak jest prościej. Wczoraj natrafiłam na pamiętnik, gdzie dziewczyna odlicza dni, kiedy skończy się jej dieta. I tak sobie myślę, że nic dziwnego, że potem jest jojo. Nie wiem dlaczego tak dużo osób narzuca sobie przeróżne diety zamiast po prostu zacząć jeść zdrowo i racjonalnie. 

A teraz trochę narzekania. Jutro jadę nad jezioro, a tu dzień przed wyjazdem tak pogoda się zepsuła. W sumie nie dzień przed, bo już wczoraj popołudniu zaczął lać deszcz  Pozostaje mi mieć nadzieje, że jeszcze się wypogodzi, bo póki co jest szaro i ponuro. Pogoda nie nastraja nawet do tego, by wziąć się za pakowanie  A jutro z rana miałam jechać na targowisko pokupować jeszcze jakieś spodenki itd. ale przy takiej pogodzie, to i tam nikogo nie będzie.