Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Relacja ze szkolenia + niespodziewane
zawiadomienie z przychodni

Dziękuję ;) Mam nadzieje, że nic poważnego. Gorzej jak nie.

Obyś miała rację. Nie wiedziałam, że będę miała pobieraną krew, a tym bardziej, że badanie glukozy stąd zjadłam śniadanie ;)

W markecie :) Chciałabym, żeby tak było. Nie chce nawet myśleć, że jakaś cukrzyca we mnie wstąpiła :(

Gdybym wiedziała, że wcześniej nie miałam z tym problemu, to pewnie by i tak było. Myślałam, że jak schudnę, zrezygnuje ze słodkiego, to się unormuje, bo tak mi mówiono, a tu taka niespodzianka. Pozostaje mi być dobrej myśli, że jednak to te śniadanie miało wpływ, którego nie powinnam była jeść przed pobraniem krwi ;)

To prawda, bo po szkoleniu jestem bardzo zadowolona :D Dyrektor świetny oby tylko to nie było tak na początku (dobra mina do złej gry) :) Co do glukozy, to się boję, bo kiedyś stwierdzono u mnie nietolerancje glukozy, ale potem miałam cukier w normie, a teraz jak schudłam tyle i przestałam jeść słodycze i pić słodkie, to trochę mnie to podłamało, bo nie wiem skąd miałabym mieć glukozę. Jedynymi słodyczami teraz dla mnie są owoce :)

Póki co mam doła z tego powodu i nawet nie myślę póki co o powtórzenie wyniku, bo nie chce się rozczarować, że to wina zjedzonego śniadania. W zasadzie nie wiedziała, że będę miała badanie glukozy stąd i je zjadłam. Gorzej jakbym zjadła, a ona i tak byłaby duża.

Ja niecałą godzinę przed pobraniem jadłam owsiankę z miodem. Dzień wcześniej też jadłam owoce, bo w zasadzie jem je codziennie. Oby to było powodem mojej dużej glukozy :(

Komentarz został usunięty

Raczej ciężkie, do 18 września będziemy mieli kupę roboty, ale chyba przeżyje :D Trochę się tym martwię, bo 3 lata temu rozpoznali u mnie PCOS co za sobą ciągnie nietolerancja glukozy i boję się trochę.

Dokładnie, a jak pięknie kalorię spalę, bo dużo się nalatam i nadźwigam :D Trochę mnie to martwi aż boję iść do lekarza.

Najpierw trzeba stopić tłuszcz, a dopiero potem mięśnie :D Staram się, ale ciężko. Mój entuzjazm z zadowolenia po szkoleniu opadł po tym wyniku niespodziewanym.

Do lekarza nie idę, bo im nie wierzę ;) Wierzę tylko sobie i temu, że jest ok :P

Serio wolę żyć w niewiedzy. Przeraża mnie myśl o cukrzycy. Tym bardziej, że odchudzałam, by tego uniknąć, a teraz może się okazać, że i tak przed tym nie uciekłam.

Gdyby nie stwierdzono u mnie 3-4 lata temu nietolerancje glukozy, to przyjęłabym to ze spokojem, a tak teraz coś pękło we mnie i mam doła. Przez chwile powiedziałam sobie, że pieprze, to wszystko i miałam ochotę się nażreć. Taka kobieca logika ;)

Nie idę nawet do kuchni, bo na pewno się dopadnę do jedzenia. Może jak się z tym prześpię jutro będzie lepiej, bo póki co nie jest dobrze, a jeszcze pogoda nie nastraja. Poćwiczyłam trochę jedyny pożytek ;)