Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
koszmar, dieta utrzymana

Tak wiec mija mi 3 dzień diety, na wadze równe 75 kg.

Jak mi poszło? 

Pod względem jedzeniowym dobrze, pod względem psychicznym koszmar

To była jedna wielka walka w mojej głowie, nadal tak jest... Cholera to nie powinno tak wyglądać, zdrowa dieta to powinien być styl życia, zawsze dobrze czułam się w czasie redukcji, a teraz? Walcze, dosłownie walcze by nie podjeść jakiegoś banana, jakiegoś pasztecika, jakiegoś chlebka, lodów.. Nie wiem dlaczego tak reaguje mój organizm, przecież to dla mnie nie pierwszyzna, jak tak to ma wyglądać to nie wiem jak dlugo pociągnę.

Z racji kierunku zdaje sobie sprawę że jeżeli tak się czuję na diecie to nie osiągne sukcesu, to jest już pewnie, dieta a raczej styl życia powinien być przyjemny, tak też zawsze było,  dlatego nie wiem co dzieje się teraz, może przez stres, organizm domaga się więcej i więcej a może to nie organizm a głowa.

Coś pozytywnego, to to że poniedziałek i wtorek pod względem michy był czysty.. dzisiaj natomiast po zjedzeniu kolacji rzuciłam się na lodówke, zjadłam 4 plasterki szynki z piersi kurczaka, kilka sztuk migdałów, szklankę mleka, 2 łyżki serka białego i już sięgałam po kiełbase i paprykarza kiedy spojrzałam na siebie i w myślach powiedziałam co ja kurwa robię? czy chce aby ten dzień skończył się takim kompulsem? bo na kiełbasie na pewno by się nie skończyło. odłożyłam wszystko,  wstawiłam wodę i wybiegłam do pokoju, wyobraziłam sobie siebie z wagą 65 kg i nagle jak ręką przeszło, nic mnie nie ciągnie,  teraz popijam herbate i ubolewam nad tymi plasterkami szynki, migdałami i mlekiem.. jednak to żadna tragedia, powstrzymałam kompuls, przeciwstawiłam się myślą które szeptały mi do ucha że od jednego dnia nic się nie stanie, udało się, tym razem wygrałam ja..

Czy jestem dumna?

Nie. Cały czas frustruje mnie to że mam ochotę na wszystko, że rzeczywiście to jedzenie traktuje jak dietę. Tak być nie powinno. Powinnam się cieszyć że zdrowo się odżywiam, wymyślać rożne kombinacje jedzeniowe, delektować się tym jedzeniem i patrzeć na efekty, a jak na razie cierpię psychicznie.

Jedzenie które jem jest dość urozmaicone przykładowo śniadanie to owsianka z orzechami i miodem, 2 śniadanie to jakaś sałatka owocowa, obiad to zazwyczaj kasza z warzywami, podwieczorek jakieś orzechy, owoc, kolacja omlet z warzywami.

Wiec nie jest  to dieta typu serek wiejski i jabłko przez cały dzień.

 No trudno, czekam cierpliwie, może coś się zmieni, dopiero trzeci dzień może najgorsze już za mną.. na pewno się nie poddam w cierpieniu czy nie, będę przeć do przodu by w maju na urodziny poczuć się  dobrze.

Tym czasem mój mały cel to waga 72 kg na święta.

Miesiąc i 3 kg do zrzucenia, do zrobienia ;)