Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Historia pewnej...naiwności?

Nie wiem ciężki temat. Ja nigdy nie daję ogólnie mam wrażenie że ludzie jak by chcieli to by wyszli z tego, ale jak widze chora ciezko osobe to strasznie ciezko przejsc obojetnie albo kolo babunii...zawsze mnie to rusza

Duży zbieg okoliczności bo w zeszłym tygodniu zaczepiła mnie na jednej ze starówek w PL kobieta, myślę że po 60stce, dość schludnie ubrana, z pytaniem czy nie kupiłabym jej czegoś do jedzenia. Często w takich sytuacjach osoby "proszące" o pomoc sugerują niemal od razu że może jednak dać im pieniądze, ale ona nie wspomniała o tym, tylko o emeryturze, czynszu, lekach itp. no i że głodna jest. Zaskoczyła mnie i pierwszym momencie nie wiedziałam jak się zachować, zapytałam na co w takim razie ma ochotę, bo wokół stało kilka punktów gastronomicznych. "Goloneczkę by zjadła", i lekko się znowu zdziwiłam, w sumie pierwsze co przyszło mi do głowy to poziom cholesterolu w jej wieku.. :) ale w końcu coś wybrałyśmy dla niej, zapłaciłam, dałam resztę na zupę, złapała za talerz i uciekła.. W pierwszym momencie byłam wściekła na sytuację w kraju, do czego zostali doprowadzeni emeryci, później zaczęłam się zastanawiać... sama nie wiem, może jestem naiwna

To na pewno nie byly pieniadze z jednego dnia. Btw. w moim miescie koles, ktory byl glownym dilerem i tak jakby udostepnial pokoje narkomanom, wysylal ich na zebry, na kazdym z nich zarabial okolo 5 tys. zlotych miesiecznie... za taka kase kazdy z tych ludzi moglby sobie zycie ulozyc.

Podobno na Starówce w Gdańsku też wyciągają po kilka tysięcy w wakacje. Ja znam przypadek babki co ma 3 dzieci. Rano wstaje wcześnie i zawozi ja na żebranie do 3 różnych miejsc.

Mysle,ze ludziom szkoda... ale druga sprawa skoro on codziennie w tym samym miejscu stoi to nie mysle by ludzie chcieli codziennie rozdawac tyle pieniedzy... ;/ ;/