Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Operacja kręgosłupa, nadwaga i zrezygnowanie.

Witam Was moi drodzy!
Jestem na tej stronie od baaardzo dawna i przez ten czas wiele w moim życiu się zmieniło. Nie będę się rozdrabniać i napiszę wprost - potrzebuję dobrego słowa, bo jest mi bardzo ciężko. 24 października 2016 roku miałam operację kręgosłupa, ponieważ groził mi paraliż lewej nogi. Niedawno skończyłam 21 lat i tak naprawdę lekarze nie wiedzą skąd w moim kręgosłupie wzięły się takie przepukliny jakie miałam. Mam 157,5 cm wzrostu (piszę tak dokładnie, ponieważ po operacji "urosłam" 2,5 cm, co mnie bardzo cieszy! :D ) i ważę 70 kg. Jest to dużo za dużo... Nie chodzi o sam wygląd, ponieważ mam chłopaka, który w pełni akceptuje mnie, mój wygląd i moją wagę, dla niego jestem idealna (jesteśmy razem prawie 3 lata). Jednak moja waga doprowadza mnie do lekkiej depresji. Nie czuję się dobrze, ani atrakcyjnie w dodatku jeżeli nie schudnę, to grozi mi kolejna operacja, ponieważ mam jeszcze jedną przepuklinę. Wszyscy lekarze, a było ich naprawdę wielu, powiedzieli że MUSZĘ schudnąć, ponieważ mój kręgosłup jest tak słaby, że nie radzi sobie z dodatkowymi kilogramami i jeśli tak dalej pójdzie, to na stare lata mogę mieć dużo poważniejsze problemy niż teraz.
Nie mogę ćwiczyć, biegać, chodzić na kijkach, jeździć na rowerze, nie mogę długo siedzieć, dźwigać - właściwie mogę teraz tylko leżeć. Sam fakt, że nie mogę doprowadza mnie do czegoś, czego nawet nie jestem w stanie opisać. Złość, lęk, smutek, zrezygnowanie, frustracja. Mam wrażenie, że w moim wypadku nie ma wyjścia i już zawsze będę gruba. Nie umiem sobie z tym poradzić, od pół roku jestem uziemiona w domu, musiałam nawet wziąć urlop dziekański, a o pracy nie ma mowy. Mam o sobie coraz gorsze zdanie, mam wrażenie, że nic nie umiem. Jak czytam to, co napisałam, to mam wrażenie, że pisze to jakaś żałosna i niedojrzała gówniara, która się nad sobą cały czas użala. I pewnie w większości to prawda. Ale musiałam to z siebie wyrzucić...
Jeżeli ktoś dotrwał do końca tych "wypocin", to bardzo dziękuję za chwilę, którą mi poświęciłaś/eś...