Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Styl życia...............Zeszyt

Nie jest najgorzej . Zapas do końca wagi zwiekszył sie do 3 , 4 kg.

Czyli ważę 146,6 kg. Poleciało w dół ..............troszeczkę.

A ja przez te parę dni na samym dole - zrozumiałam jedno. To nie może być odchudzanie .

W życiu. napewno nie .

Bo nawet jesli schudnę , walcząc o to z całych sił, to wyrzeczenia , które musze uczynic ,są tak męczące , że tracę samą siebie. Przestaję być miła , nawet dla siebie.

A przecież nie chodzi o to by wychodować jakąś wredną harpię , tylko , żeby schudnąc i zachować Siebie w całośći ...........psychicznie .

więc to musi być styl życia a nie walka.

 Do tej pory walczyłam o pozbycie sie każdego kilograma. Walczyłam sama przeciw sobie. i co mam z tego.

Figę z makiem. Wróciłam do tej wagi  co była , a nawet przytyłam. Ważłam jeszcze dwa dni temu najwięcej w swoim życiu .

Schlałam się . i jak miałam kaca ,  to jak u "pomysłowego Dobromira " -  olśnienie.

I nawet już wiem  jak to zrobić. Wszystkie rozrzucone informacje poukładały mi sie grzecznie .

Załozyłam ZESZYT. Duży . ładny , bardzo gruby , ze ślicznym kotkiem na okładce. To rodzaj pamiętnika.

Jedyne co muszę to pamiętać ,żebym , zanim coś zjem , otworzyła zeszyt i przez chwile pomyśłała. To jedyny warunek .

siadam rano w kuchni i otwieram zeszyt. A tam pisze. ..............Pamiętaj,że świeży sok naczczo nie powoduje zgagi. ....................wpisłam to wieczorem. Więc zamiast rzucac się na żarcie jak spokojnie wyciągam marchew , seler, jabłko i robie sok..............dla siebie i Skarba. Potem porządek , parę rutynowych czynności i sniadanie. Ale wcześniej otwieram zeszyt. i pisze co będę jadła, I tylko tyle sobie robie. Jak mi się chce jeść, to ide do kuchni ,śiadam otwieram zeszyt i najpierw sie zastanawiam co czuję, i pisze to w zeszycie. Wczuwam sie w siebie ,ćzy to głód naprawdę ,  czy tylko pędza mnie w stronę lodówki ........nałóg żarcia.

 Tak jak było z papierosami. I jak się przez 2 dni okazało , takie spokojne przemyśłenie kończy sie na piciu wody albo ziółek  , . Bo jak napiszę  na papierze , że właściwie wcale nie jestem głodna , tylko chcę zajeść niechęć do jakieś pracy , co to mam ja wykonać, to po prostu nie jem. a prace........................hm ..................czasem wykonuję.

Tym sposobem udaje mi się zapanować .................narazie .............nad  niekontrolowanymi - do tej pory  - atakimi wilczego głodu .   Wygląda na to ,że ja po prostu nie chciałam nad nimi panować . 

Ostatnio czytałam , że , żeby pozbyć sie jakiegos niechcianego nawyku trzeba konsekwentnie z nim walczyć przez 21 dni. i w zasadzie ma sie spokój.

Ale na zaszczepienie jakiegoś nowego potrzeba aż 2 do 3 miesięcy.

Ale myślę , że tyle wytrzymam.

3 miesiące to i bardzo dużo i bardzo mało.

Narazie pozbywam sie tych szybko nabytych kilogramów.

W myśł zasady ...............szybko przyszło , szybko pójdzie, powinnam  pozbyć sie tego 4 kilogramowego balastu za tydzień.

A potem to już skończą się żarty a zacznie sie uczenie mojego opornego organizmu, nowego sposobu życia.

Wiosna, słońce, żyć sie chce ................powinno sie udać