Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
czego można nauczyć się od własnego kota??????

Dzisiaj o poranku, czyli ok.7.00 obudziłam się słysząc mruczenie koło ucha.

Acha Makaron przylazł.

Ona tak zawsze jak głodna jest.,  wstałam i zaraz znalazłam sie w zasięgu kociej presji. Zaganiała mnie pracowicie do kuchni.

Musiała trochę poczekać. Ale w końcu doczłapałam i tam. Oczywiście jak mnie zobaczyła w drzwiach to wskoczyła na lodówkę i się rozdarła , że głodna i basta.

A ja dostałam od szwagierki suchy pokarma dla kota kupiony dla jej kotecków za ciężkie pieniądze , co to jej 3 koty nawet nie chciały powąchać i moje dostały jako wszystko żerne .........podobno.

Więc wzięłam garstkę i sypnęłam do miseczki.

Makaron powąchał , a i owszem i ......................znowu się rozdarł.

ja w tym czasie zaczęłam już śniadanko dla Skarba robić więc na stole pachniała krakowska sucha.

Koteczek postanowił się domagać swoich praw do śniadanka samodzielnie  i usiłowała łapką ściągnąć kiełbasę z kanapki.

Dostała ścierą i poszła się obrazić na dwór. Ja mam nisko balkon ,więc koty kursują wte i wewte , jak balkon otwarty

Minęło jakieś 30 min. Usłyszałam ,że jakaś chaja w kuchni.

Wpadam , a tu na środku siedzi Makaron i się drze, Bruno na mój widok zwiał , mało mi nóg nie połamał , a Arni  chyłkiem usiłuje się wymknąć , najwyraźniej coś trzymając w pysku.

Ryknęłam na niego ,żeby wypluł.

Kurde i wypluł ..............pół świeżutko ukatrupionej myszy , co to nawyraźniej Makaron ostentacyjnie przywlekł z dworu i konsumował  , żeby mi udowodnic , że ona nigdy , ale to nigdy się nie poddaje.  

Za to ja się poddałam na takie dictum. Urąbałam 3 plasterki cennej krakowskiej suchej i dałam mojej ślicznej , mądrej koteczce.

A jaki z tego morał.

Ano najprostszy na świecie.

Nie należy zbaczać z raz obranej drogi prowadzącej do jasnego celu , bo tylko tak się do niego dotrze. Bez względu na wyboje do pokonania 

A najśmieszniejsze jest to , że kot mi to uświadomił . Chciała kiełbasy , to mnie zmusiła ,żebym jej dała i kropka