Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
nie poszłam

na to zebranie rodziców, bo mi się po prostu nie chciało, czas mi zleciał i pogadywałam z siorką na skype. I juz to babsko do mnie dzwoniło czemu mnie nie ma. Kur.. jak mnie to słabi!!!3 tygodnie temu zadzwoniła i pytała co to się ze mna działo przez tyle miesięcy, mówię babie, że byłam w Polsce,ona oczywiscie z wyrzutami że to taka szkoda, że nie pomyślałam żeby do niej zadzwonić. Noż cholera jasna wystarczy, że poinformowałam przedszkole. W rozmowie z nią czułam się jak gówniara, która poszła na wagary i która musi się jej tłumaczyć. Ale po chwili coś mnie walnęło w łeb i myślenie wróciło na dobre tory. Ja jestem dorosłą osoba i to JA podejmuję decyzje, mogę się tym podzielić a nie muszę, przede wszystkim nie mam zamiaru się jej tłumaczyć. Grzecznie powiedziałam, że miałam sporo rzeczy na głowie i nie pomyslałam żeby oprócz przedszkola dzwonić do niej. Proste! Strasznie nie lubię jak ktoś mnie do czeegoś usilnie nakłania- i może to coś byc nawet fajne, ale sposób w jaki to robi mnie odrzuca. No taki mam charakterek- ktos powie TRUDNY- a ja widzę to jako silna osobowość która wie czego chce i potrafi byc asertywna.