Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Ach ta matematyka

Matematyka to bardzo trudna skomplikowana dziedzina nauki, ostatnio zauważyłam, iż bardzo powiązana jest z relatywizmem. Dowodów dostarcza mi na to junior i niestety moja dieta :P

Od dłuższego czasu próbuję wprowadzać juniora w magiczny świat matematyki, a dokładniej cyferek i liczenia. Na co moje maleństwo okazuje się być baaardzo odporne :P w tempie expresowym zakodował jak wygląda cyfra 8 i uznał, że to jest wystarczająca wiedza matematyczna, a pozostałe cyfry nie są mu specjalnie do niczego potrzebne :P (ale ja się nie poddaję i walczę), odliczanie również przysparza sporo emocji: gdy proszę go np żeby policzył kostki czekolady, które ma na talerzyku, po trzy następuje cyfra: "tyle ile chciałem" albo "wystarczająco", a gdy kasjer w muzeum zapytał Juniora ile ma lat, wymijająco stwierdził: "niewiele" co było  dla niego wystarczającą odpowiedzią ;P

Niestety relatywizm w matematyce udzielił się również mnie, szczególnie w diecie: niby ta ilość kalorii powinna być wystarczająca :P no i zgodnie z obliczeniami wszystko się zgadza. Wszystko niestety zależy od stanu emocjonalnego mojego brzuszka :P Gdy mój brzuszek jest zadowolony, to ilość kalorii owszem jest dobra. Ale częściej mój brzuszek uważa że chyba się w czymś pomyliłam, że chyba coś źle policzyłam i było tego za mało, że trzeba by coś przekąsić i wtedy będzie dobrze. 

Niestety kalorie stosują inną matematyką i waga stoi :/ albo o zgrozo zaczęła rosnąć :(

chyba muszę poważnie porozmawiać ze swoim brzuszkiem 

Mam nadzieję że wasze brzuszki lepiej znają się na matematyce 

pozdrawiam :)