Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
jak się grzeszy trzeba płacić...

No właśnie.;) w tym tygodniu moja dieta to była masakra.... pozwoliłam sobie na bardzo dużo, trochę słodyczy, białe bułeczki, pierożki... a co ja nie mogę.? nic mi się nie stanie.. No i kochane, fakt nic mi się nie stało, pomijając fakt, że nie zleciał mi nawet gram z wagi...  na szczęście nawet gram nie przybył, ciągle ćwiczyłam i normalnie tak jak jedzenie do tej pory, zdrowo, a reszta to było ekstra. nagroda, za moją ciężką pracę. No i nagrodziłam się, jestem tydzień do tyłu.. eh.. czy żałuję.. nie wiem czy można to nazwać poczuciem winy, ale głupio mi przed samą sobą, bo odpuściłam. Ale z drugiej strony wychodzę z założenia, że przecież w jakimś konkretnym czasie nie muszę zrzucić tych kilogramów, tydzień mnie nie zbawi, bo przecież nie rzucam wszystkiego w kąt, nie przestaję.. nie siadam przed tv z paczką chipsów i colą, nie wciągam pizzy na obiad, śniadanie i kolację... po prostu pozwoliłam zaspokoić sobie swoje potrzeby i tak naprawdę przez ten tydzień odpocząć... bo ciągłe mówienie nie, nie, tego też nie, znowu nie... jest męczące. I wracam od jutra na dobrą drogę... Do powrotu do Polski zostało jeszcze 4 tygodnie, szkoda je zmarnować w taki sposób-  tym bardziej, że święta idą i to po świętach strach bd na wagę stanąć.:D nom, więc jakoś to będzie i dam na pewno radę.;))