Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Kryzys i tyle

Kryzys mnie dopadł i tyle.

Dni lecą nie wiem kiedy, jak w transie wstaję, udaję się do pracy, wracam, idę spać. Znów poniedziałek? Znowu środa? Piątek? Niedziela?

Z okularami ciężko. Rozmawiałam ze znajomą z pracy, też było trudno. Zawzięła się, bo koszty duże, ale ze trzy tygodnie męczyła się. Zakladam w pracy i jakoś się kulam, ale na dworze jeszcze nie. Na dworze wpadam w panikę, jak jakaś głupia. W małej przestrzeni budynku może być. Zobaczymy. Z przyjemnością przebieram na stare okulary, jakbym ubierała wygodne kapcie. I wkurzam się, że nie mogę w nich czytać :)

Dieta....uch....ja nie jadłam w tym tygodniu, ja żarłam. Nie wiem co mnie napadło, ale żarłam. Waga wskazywała stale tyle samo, a teraz na wszelki wypadek nie wchodzę, już mi wystarczy, że mnie pije, uciska i opina każda rzecz, którą na sobie mam.
Mąż był przerażony moim apetytem, a potem wysnuł hipotezę, że to ma związek z telefonem.
Nie jestem Freudem, a szkoda, ale faktycznie zaczęłam żreć w sposob niekontrolowany po telefonie od bylego męża, w sprawie naszej wspólnej dorosłej córki, która aktualnie mieszka z nim w Anglii. 
Muszę to przemyśleć. I to szybko, zanim mi nabiją kilogramy. 

I na dodatek piszę tylko o sobie.  

Dół jak drut.

Chyba jutro zjem tabletki LINEA przynajmniej mnie zatka.

Może na stare demony najlepsze będą jakieś egzorcyzmy? Jak znacie, to napiszcie.