Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Listopad

No i rozgościł się nam listopad... Koniec października i przygotowania do Święta Zmarłych to dla mnie jedne z najcięższych dni w roku. Dużo pracy fizycznej, zakup kwiatów, świec i ten dziwny nastrój kiedy w głowie natłok wspomnień i tęsknota. Nad grobami powtarzam sobie zawsze piękne, podnoszące na duchu słowa:

Daj nam wiarę, że to ma sens,

Że nie trzeba żałować przyjaciół.

Że gdziekolwiek są dobrze im jest,

Bo są z nami choć w innej postaci.

 .....

Że odeszli po to by żyć.

I tym razem będą żyć wiecznie.

Obecność na cmentarzu to również doroczne spotkania z "żywą" rodziną i tu już bywa gorzej. Nie potrafię zrozumieć, dlaczego niektórzy ludzie zawsze muszą okazać swoją "wyższość". Nie potrafię się uodpornić i wyhodować sobie grubej skóry. Takie kontakty odbierają mi na jakiś czas pozytywne nastawienie do życia... Dobrze, że był przy mnie mój mąż, który mnie zawsze w takich sytuacjach podtrzymuje na duchu i wspiera .

To świąteczne zabieganie i stresy przyczyniły się do spadku wagi. Zmieniłam pasek na stabilne, utrzymujące się od kilku dni 57,5 kg . Za bardzo pozwoliłam sobie na zluzowanie diety FODMAP ale fatalne samopoczucie szybko nawróciło mnie na właściwą drogę. Wracam do bezpiecznego, sprawdzonego jedzenia bo szkoda życia opanowywanie bolesnych skutków łakomstwa .