Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Na dobry początek

Po ostatnim wpisie jednak nie zapadłam w sen zimowy. Jakimś cudem udało mi się zrobić miesięczny odwyk od Vitalii i po powrocie okazało się, że wszyscy już są w fazie wdrażania postanowień noworocznych a ja ich jeszcze tak naprawdę nie sprecyzowałam . No ale co ja nowego i odkrywczego mogę wymyślić... Zdrowie i spokój to podstawa a ja mogę się tylko postarać, żeby te dwie niezbędne rzeczy zachować . 

Święta na szczęście minęły, obyło się bez strat w ludziach, chociaż niektórych miałam ochotę udusić. Ale te mordercze zapędy zwalam na karb przemęczenia przedświątecznego, bo przecież na co dzień mam anielską duszę i cierpliwość .

Jedzeniem kilka razy zgrzeszyłam, najbardziej chyba sernikiem, piernikiem, pierogami i ajerkoniakiem a do tej rozpusty walnie przyczynił się mój Mąż-Kusiciel. Po grzechu przyszła pokuta i swoje odchorowałam więc myślę, że bilans wyszedł na zero. Z liczbami wiąże się również wskazanie mojej wagi, która oscyluje w granicach 57-58 kg i muszę powstrzymać jej tendencję zwyżkową. Jak zwykle u mnie problemem jest (oczywiście oprócz świąt) nie to CO jem ale ILE. Mam nadzieję, że stan w którym wcale nie mogłam jeść już nie wróci ale potrzebny jest umiar i czasami ograniczanie ilości pochłanianych ulubionych pokarmów .

A na koniec piosenka motywacyjna, którą odgrzebałam w pamięci i internecie:

Biorę się za nadrabianie vitaliowych zaległości