Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Zdrowie

Postaram się tu być, bo robi się niebezpiecznie. I nie chodzi tylko o wagę, chociaż bezpośrednio po świętach na wyświetlaczu szklanej mignęło mi 70 kg żywej wagi!!! Bardziej martwią mnie zdrowotne przyczyny tego przytycia. Nie będę ściemniać, że jadłam grzecznie i bez wpadek, ale taki głupi apetyt też nie bierze się znikąd. Zaczęłam podejrzewać u siebie problemy z cukrem bo często miewam jakieś dziwne jazdy z dygotaniem, nocnymi potami i ogólnie kiepskim samopoczuciem. No i pierwszy raz w życiu zaczęłam tracić talię na rzecz oponki. Przypadki cukrzycy w najbliższej rodzinie też dają do myślenia. Zakupiłam sobie glukometr i rzeczywiście coś jest na rzeczy - cukier na czczo wychodzi bardzo różnie a najwyższy jaki do tej pory miałam to 128. Udało mi się wyłapać korelację między tym co jem, a jak się potem czuję. Wiem, że trzeba jeszcze zrobić badania insuliny bo może to być insulinooporność, ale na kontakty z placówkami medycznymi jakoś nie mam ochoty. Postanowiłam powalczyć dietą. Wczoraj zakończyłam weekend z mężem, przez który rozwiały się trochę moje dobre postanowienia. Od dzisiaj przez kolejne trzy tygodnie mam luzik i biorę się do roboty. Mam już podbudowę teoretyczną, bo ostatnich kilka wieczorów spędziłam z braćmi Rodzeń. Muszę przyznać, że oglądam ich z przyjemnością a wiedza, którą przekazują robi wrażenie i przemawia do mnie. Trafiłam na nich przez przypadek i to w miesiącu, który poświęcili sprawom cukrzycy. Postawiłam przed sobą ambitne zadanie: do mojego low FODMAP dodaję keto i to wszystko w oknie żywieniowym 8/16 😁. Przynajmniej spróbuję. 

Na wadze dzisiaj rano 68 kg, uczciwie zmieniam pasek 🤪. Dawno tyle nie było a jeszcze bardziej mi wstyd, że mój mąż waży mniej niż ja!!! To już naprawdę patologia!!! Jadłam dzisiaj grzeczne, węgle w ilości śladowej, 6 km marszu zaliczone. Pierwsze koty za płoty 🐱

Mam nadzieję, że to nie kolejny "wyrzut" słomianego zapału u mnie ❤