Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
NIE WIEM, JAK TO MOŻLIWE, ALE JEDNAK.

Dziś dzień ważenia w Naszej grupie. Zaliczyłam w tygodniu porządny grzech, więc na wagę wchodziłam, jak skazaniec. Strach duży, bo przecież jedzenie pieczonego mięsa ze skórą, wciągnięcie całej czekolady Milka i 5 pralin czekoladowych Lindt, na pewno musi skutkować nie tyle zatrzymaniem wagi, co jej wzrostem. Cóż, wleźć na wagę trzeba, bo przecież pomiary muszą znaleźć się w tabeli. Stoję, zerkam z brakiem chęci na poznanie prawdy, a tam prawie kilogramowy spadek. Prawie, bo -0,9 kg. Wczoraj było już grzecznie pod kątem diety, a w ramach pokuty przejechałam 1 godzinę rowerkiem do południa, a drugą godzinę wieczorem podczas oglądania "Sanatorium Miłości". Jedyny grzech wczorajszy to kilka migdałów do pochrupania, ot i wszystko.

Powiem z pełnym przekonaniem: aktywność fizyczna ratuje wszystko. Gdyby nie rower, nie byłoby spadku. Może nie jest to spadek spektakularny, ale jednak jest redukcja kilogramów i bardzo się z tego cieszę. Jestem już w pracy. Dziś dzień bez szefowej - nie wiem, czy chora, czy w delegacji. Najważniejsze, że spokój będzie.

Przesyłam Wam buziaczki i niech moc oraz wiara będą z Wami