Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
- dzień 41 - [Zeszło nareszcie z talii! Spadek kg!
:) Najmniejsza waga od lat!]

Pomiarowy Poniedziałek! 
Prawie kilogram mniej! 
W końcu w talii -3 cm! 

Twister zadziałał? Tego pewna nie jestem, ale ruszyło ten tłuszczyk, który miało ;) 

Nie przestanę ćwiczyć i liczę, że będzie ładnie spadać dalej. 

Już miałam płakać, że miała być 7-ka z przodu na Święta, ale to przecież nie był mój 

cel. Uświadomiłam sobie to rano. Przecież ja od kiedy tylko tu dołączyłam (a było to 

pod koniec 2012 roku!) chciałam mieć 7 z przodu do urodzin! (24 kwietnia) I piękne jest to, że teraz jestem najbliżej tego celu! Wiem, że go osiągnę i 24 urodziny będą tak magiczne, jak chciałam zawsze żeby były :) 
Mam obecnie najmniejszą wagę od lat i czuję się z tym świetnie. Mimo że sylwetka dalej jest jaka jest i na -7,5 kg chyba nie wyglądam... a może wyglądam? 
Ja u siebie wielkich zmian nie widzę. Dalej brzuchol odstaje :P

W piątek spotkałam się z przyjacielem i uwierzcie - po za grzeszkiem alkoholowym, nie było NIC do zarzucenia! pałaszowałam zieleninkę z kurczakiem (ok, kurczaka tam wiele nie było. głównie sałata, pomidor i ogórek). 

Zajrzałam na wagę w sobotę rano i widziałam to 80 z przodu. Skakałam z radości, naprawdę :) A dziś potwierdził mi się spadek. 80,6! Czego chcieć więcej na początek wiosny? Przecież ja w 2 miesiące straciłam więcej niż mogłam sobie wymarzyć! :D I to zdrowo, bez jakiś głodówek czy coś.
W dodatku usłyszałam coś, co niemal sprawiło że się poryczałam. 

Najpierw moje lokatorskie coś zauważyło, że mój tyłek się poprawił. Myślałam, że przesadza. W końcu zawsze było miłe. Nigdy nie powiedziało mi, że wyglądam grubo czy coś...

No ale później własnie mój przyjaciel, przy okazji wygłupów klepnął mnie w tyłek ("kto wypina tego wina") i nagle przestał się śmiać.. i tak zupełnie poważnie stwierdził, że pupa mi zmalała. Że od czasu studiów to nawet bardzo. Nie wierzyłam w to co słyszę, zwłaszcza że nigdy nie mówił mi takich rzeczy. A skoro on to zauważył to i lokatorskie coś mogło mówic prawdę. 

I tak mi się miło zrobiło, że aż oczy się zaszkliły. Zawsze chciałam by ktoś sam z siebie uznał, że wyglądam lepiej! Jej! To tak jakby ktoś nagle docenił to, co robię! 
Założyłam w weekend moją sukienkę (kupiłam ją na rocznice rodziców - w sierpniu zeszłego roku. Była mocno dopasowana. Brzuszek sie odznaczał) i stwierdziłam, że leży dużo luźniej. Pasuje nadal, ale nie ma już tego opiętego brzucha. Myślałam, że ubiorę ją na Święta - tak żeby było uroczyście. Po za tym, mojej babci bardzo sie podobała, gdy przyszłam jej się w niej pokazać. Była zachwycona, że wnusia w końcu sukienki ubiera :) Zwłaszcza że jak sama wtedy ujęła, bała się że ja to w jeansach na taką uroczystosc pójdę. :P 

Jak więc widzicie, miałam bardzo dużo pozytywnych doznań. 
Nawet weekendowa szkoła nie mogła mi tego popsuć! 

Wskakuję w Wiosnę z piękna wagą! :) Do lata zostały 3 miesiące - trzeba spiąć pośladki i nie odpuszczać. Wiem, że dam radę zrobić to co założyłam i mieć ciałko którego nie trzeba się wstydzić! ;) 

Mam nadzieję, że Wy też słyszycie takie miłe słowa "schudłaś", "wyrobiłaś się", "wyszczuplałaś", "wypiękniałaś"... Każda z nas, która tu walczy, która ma większe sukcesy i mniejsze, która się nie poddaje, zasługuje by coś takiego usłyszeć. 

Bo my kobiety po prostu lubimy słyszeć, że jesteśmy piękne <3

Jedzonko na dziś

Śniadanie: minibagietka pełnoziarnista z serem i polędwicą wiśniową + kawa z mlekiem i 

cynamonem + witaminki (calcium, witamina D, tran)

II Śniadanie: Gucio (jabłko, marchew, banan) + 2 wafle ryżowe z ziarenkami chia

Obiad: ciecierzyca + kurczak w sosie + buraczki + herbata czerwona z imbirem 

Kolacja: sałata z pomidorem, ogórkiem i kukurydzą 

Kochani, walczmy! Warto! Jeszcze tylko kilka dni bez słodyczy! :) hihi
Cały mój Post wytrzymam! Aż się łezka w oku kręci :)

Wierzę, że i Wy wytrwacie w swoich postanowieniach!