Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Desperatka

Ostatni tydzień, kiedy mogę zadać swojemu dziecku wymiędlone, wysłużone pytanie: "co tam w szkole?". Ale nie zadaję go, bo Kacper sam z siebie zaczyna opowiadać:

- Wiesz, przydarzyło mi się coś takiego, jak nigdy w życiu. Wracam z kolegami ze szkoły, a tu podchodzi do nas dziewczyna, zupełnie nieznajoma. I pyta mnie, w obecności chłopaków, czy mogę z nią porozmawiać na osobności. Odchodzę z nią na bok, a ona podaje mi czekoladę i życzy, by mi się powiodło i bym dobrze zdał maturę. Biorę czekoladę, a tam na opakowaniu przyklejona kartecznka z jej numerem telefonu.

- Uuuuuuuu, niezły numer ... I co ty na to?

- Podziękowałem za czekoladę i powiedziałem dziewczynie, że jest bardzo odważna. 

- A dalej?

- Dalej nic. Czekoladę zjedliśmy z chłopakami. Dobra była, z orzechami.

- A dziewczyna dobra? 

- W skali szkoły czy ogólnie?

- A jest to jakaś różnica?

- Jest. W skali szkoły - średnia. Dowiedziałem się potem, jak ma na imię.

- Jak?

-  Jakoś tak ...  ...  jakoś na "de".

"Czyżby "desperatka"?" - dopowiadam sobie w myśli.