Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Dni 38-42. Nadal walczę.

Nie ważyłam się od poniedziałku, bo i po co? Za mało czasu minęło. Wiem, jak jem, wiem jak i ile ćwiczę, jest dobrze. Chwilami czuję się w miarę atrakcyjnie, jakbym już praktycznie osiągnęła tę wymarzoną wagę. Przychodzą też jednak trudniejsze momenty i wtedy nie jest tak kolorowo. Wydaje mi się, że w ogóle nie zrobiłam żadnego postępu i tylko świadomość, że swego czasu ważyłam 110 kg, a teraz jest mnie o 15 mniej, pozwala mi dalej trwać w postanowieniu. Są oczywiście i inne motywacje, ale prawda jest taka, że to trudna droga. 

Ogólnie jednak czuję się lepiej, mam więcej energii, lepsze samopoczucie, z radością patrzę w przyszłość. Odbudowuję też powoli swoje życie towarzyskie, które w ostatnich latach praktycznie przestało istnieć. Jem wszystko (oprócz mięsa), po prostu mniej. Obiadów nie gotuję pod kątem kalorii, ale tego, żeby chłopakowi i mnie smakowały. Wczoraj na przykład ugotowałam zupę ogórkową, która nam obojgu podeszła, ale już sałatka z orkiszem, która mnie zachwyciła, dla niego była tylko ok. No cóż, zdarza się i tak, ale może i lepiej, będzie więcej dla mnie. 😁 

Dwa dni temu wyszłam też pobiegać. Nareszcie ściągnęłam sobie na telefon aplikację do interwałów, ustawiłam 10 x 40 s biegu + 40 s przerwy, założyłam słuchawki i poszłam. Apka jest wspaniała w swej prostocie i aż żałuję, że pierwsze kilometry robiłam z telefonem w ręce. Puls skoczył w pewnym momencie do 177, ale to nadal nie moje tętno maksymalne, zresztą czułam się całkiem ok. Poza tym było gorąco, prawie 30 stopni, mimo że wyszłam późnym wieczorem. 

Wczoraj w Aldi kupiłam sobie nowe legginsy właśnie do biegania, z kieszeniami na udach. Idealne na telefon i nawet w miarę leżą. Teraz już nie ma wymówek, chyba że znowu będzie lać jak wczoraj. 

Dziś planujemy pojechać nad jezioro, mam nadzieję popływać. Może znów wieczorem wyskoczę na jogging? Zobaczymy. Pokochałam bieganie i naprawdę nie mogę w to uwierzyć – to jedyna dyscyplina sportowa, której przez całe życie szczerze nienawidziłam. Byłam powolna, nawet w szkole, nie miałam kondycji, chociaż przez trzy lata grałam w piłkę nożną. Gdyby ktoś mi powiedział, że kiedyś nie będę mogła się doczekać wieczornego treningu, popukałabym się w głowę. 

Mam jakiś tam swój plan na najbliższe miesiące i mam zamiar go zrealizować. Chcę dojść do 10 min biegu, czyli najpierw 10 x 1 min biegu + 10 x 1 min przerwy I stopniowo zwiększać interwały biegowe, a zmniejszać przerwy, wszystko w granicach tych 10 minut. Kiedy uda mi się dojść do 2 minut biegu i 30 s przerwy, wprowadzę kolejny interwał itd. Będzie okay. 

A teraz idę piechotą do sklepu, przyda mi się kilkukilometrowy spacerek. Trzymajcie się i miłego weekendu!